12 Eylülün çocukları

Sorumluluk duygusundan uzak, aydınlık düşünceden bihaber, insanlık değerlerine teğet dahi geçmemiş, olanı/biteni sorgulama yeteneğinden arî, sadece ve sadece kendi çıkarının peşinden giden, her nasılsa biteviye soluk alan ve yiyen ve içen ve tuvalete giden devingen bir kitle…

Sanki rengarenk, eğri büğrü lop bir et parçası...

Ve işte o devingen kitle, yani o yekpare, delik deşik et parçası... Gündemimizdedir!

Peki, niçin?

Neden mi sıralıyoruz bu aşağılık nitelikleri peş peşe?..

Çünkü bu acayip tip-yaratık her geçen gün biraz daha toplumumuzu şekillendirmektedir.

Çünkü bu yaratık, kendi gibi yaratıklarla birleşip, neredeyse toplum içinde kendi egemenliğini ilan etmek üzeredir.

Çünkü bu yaratıklar topluluğunun bireyleri, ülkemize 12 Eylül”de ekilen tohumların zaman içinde gelişip, serpilerek hayatımızın dibine kibrit suyu dökmek üzere olduğu saldırgan bir sürecin askerleridir.

Asker midirler?.. Yoksa sadece birer piyon mu?.. Tartışmalıdır.

Bir kitle midirler?.. Yoksa “tarih denen arabaya bilinçsizce koşulmuş” bir sürü mü?.. O da belli değildir.

Sadece bir et parçası mıdırlar?.. Yoksa sülük, pirana, örümcek ya da akrep cinsinden bir yaratıklar koalisyonu mu?.. Kesin değildir!

Ama soluk almaktadırlar, yaşıyorlar denemese de, pekâlâ, içinde çalkalandıkları çevrenin anatomisini sindirmekte ve [maalesef] onu şekillendirmektedirler.

Kişilikleri; naif, bulanık, kuruntulu, ketum, haris, cahil ve çıkarcılıkla bezenmiştir. Örneğin, züppe oldukları kesindir.

Bencil oldukları kesindir.

Haset oldukları kesindir.

Ruhları, gönülleri, amaçları ve ideallerinin karanlık olduğu kesindir…

Ama sevgileri görecelidir, hesaplıdır, tasarlanmıştır.

İnsanlarla ilişkileri “cari hesap” mantığı ile oluşur, gelişir ve genleşir.

Örneğin, ortada bir çıkar varsa, cari hesap alacak gösterir… Ve yaratığın rotası yalakalığa dümen kırar. Alacak tahsil edildi mi, cari hesap eşitlenir ve yalakalığa derhal son verilir.

Hayatlarının felsefesi, işte bu çıkar odaklı cari hesap ilişkisi içinde oluşur.

Davranışlarının tümü, işte bu çıkar ilişkilerinin rotasını izleyen kaldırım felsefeleri tarafından belirlenir.

Dümencidirler.

Ama aslında miçodurlar…

Ama rıhtıma vardıklarında kaptanın giysilerini giyip, çevrelerine yarenlik taslamanın peşindedirler…

Topluma karşı bir borçluluk hissetmezler.

Sorumluluk, vefa, dostluk ve sadakat gibi değerlerin hayli uzağında ve sadece kendi çıkarlarının dipsiz kuyusunda yuvarlanıp giderler, savrulup gerinirler…

Ve yaşarlar işte böylece…

Bunlar 12 Eylül”ün çocuklarıdır.

12 Eylül’ün Yeni Dünya Düzeni martavalından kendilerini kurtaramamış biçare zavallılardır.

www.soruyusormak.com

www.akceder.com