120 kocaman yürekli delikanlı

Birinci Dünya Savaşı yılları, 1914 sonu 1915 başı. Bir yanda Rus cephesi, bir yanda Ermeni çeteleri. Seferberlik ilan edilmiş, eli silah tutan askere gitmiş. En büyüğü 17 yaşında, en küçüğü 12 yaşında 120 kocaman yürekli delikanlı Van’dan yola düşmüşler, karlı yollardan cepheye cephane taşıdıkları bir büyük yürüyüş gerçekleştirmişler.

Bugün 11 yaşındaki yeğenim Sıla ile bu filme gittik, onun önerisiydi. Filmden çıkarken hüzünlü bir kalabalıktık.

Önce filmde beğendiklerim:

• İyi bir öykü vardı.

• Oyuncular çok iyiydi, çocukları oynayanlar da iyi oyunculardı.

• Sinemaya giderken, filmde ırkçı bir söylem vardır endişemin boşuna olduğunu anladım. Hem Türklerde hem de Ermenilerde ırkçı yaklaşımı olanlara filmde eleştiri vardı.

• Filmde dinsel öğeler öne çıkarılmamıştı.

Ve filmde beğenmediklerim:

• Diyaloglar iyi yazılmamıştı. Zaman zaman bir okul müsameresi düzeyindeydi.

• Bazı sahnelerde gereksiz uzun diyaloglar varken, kimi gelişmeler hızlıca geçiştirilivermişti. Bu da sinemada iyi bir anlatım dilidir ancak bu filmde düşünüldüğü gibi yapılamamış.

• Filmde yer yer kullanılan Münire’nin anlatımı, sanki görsel anlatım yetersiz kaldığı için sonradan eklenmiş gibi duruyordu.

• Karlı yollardaki yolculuk dışında çok dar tutulmuş diğer mekanlar inandırıcılıktan uzaktı.

• Dönemin ve yörenin aksanı filme yansımamıştı.

• Günde 40 km yürüdükleri anlatılıyordu. Metrik sistem var mıydı o zamanlar?

• 120, film için güzel bir ad, ama herkesin aklıma 300’ün taklidi olduğu geliyor.

Sonuç olarak, iyi bir öyküsü ve iyi oyuncuları olan, iyi yönetilememiş ve iyi kurgulanamamış bir film izledik. Özellikle bir yanda iftiracılar, bir yanda bölücüler, bir yanda da dincilerle moralimizin bozuk olduğu bugünlerde seyretmeye değecek bir film... Teşekkürler Sıla, bu filmi önerdiğin için...

Ankara, 23 Şubat 2008

Film hakkında:

120

Senaryo :
Özhan Eren

Yönetmenler :
Özhan Eren
Murat Saraçoğlu

Oyuncular:
Özge Özberk
Cansel Elçin
Burak Sergen
Yapım yılı: 2007