120

İsimsiz kahramanların destanı anlatıldıkça, karlı kış günlerinde toprağa düşmüş bedenleri huzur içinde yatarlar.

120, I.Dünya Savaşı başlarındaki üzücü bir olayın beyazperdeye yansıması. 1914 yılı Van'da bulunan tümen zorlu şartlar altında Ruslara geçit vermemek için sınır birliklerine koyulurlar. Uzun ve çetin geçen kış şartlarının getirdiği güçlükler yanında cephaneleri de bitmek üzeredir. Van'da bulunan cephaneleri askeri birliklere yetiştirmek için yola koyulan yaşları 12 ile 17 arasında değişen 120 isimsiz kahramanın, 120 çiçeğin 1915 Ocağındaki destanlarını izliyoruz. Onlar yapılması gerekeni yapmaya ant içmiş 120 isimsiz kahramandı. Aldıkları görevin sorumluluğunu bilecek kadar olgun, çıktıkları yolda başlarındaki çavuşla kar topu oynayacak kadar masum çocuklardı. Ama kesin olan ise onlar hayatlarının baharında kara düşmüş çiçeklerdi ve isimleri bilinmese de hepsi birer kahramandı. 120 kişi çıktıkları yolculuğu 40 kişi ile tamamlamışlardı. Ayakta kalmayı başaranlar ise sadece 22 kişi.

En son yazımda II.Dünya Savaşı filmlerinden bahsetmiştim. Türk Sinemasının bu konudaki yetersizliğinden az da olsa dem vurmuştum. 120, bu türde yapılmış en kaliteli yapımlardan birisi. I.Dünya Savaşı yıllarında insanımızın çektiği acıları, kaybedilenlerin yürekte üzüntü ve şehitlik mertebesine erişmesinin verdiği mutluluğu aynı anda yaşamanın ne demek olduğunu, daha öncesinde Trablusgarp, Balkanlarda olduğu gibi yıllarca bitmek bilmeyen savaş dolu yılları ve insanımızın bayrağımızın dalgalanması adına yaptığı binbir türlü fedakarlığı oldukça güzel işlemiş bir film 120. Çekim aşamasının 3 yıla yakın titiz bir çalışma sürecinden oluştuğunu da belirtmek lazım. Kültür Bakanlığının böyle güzel yapımlara destek vermesi ayrıca sevindirici bir durum. Hani bazı yapımlar vardır, baş ucunuzda devamlı bir kaynak olarak durur. 120 de işte bu tür yapımlardan birisi. Okullarda ders olarak gösterilecek kadar bilgilendirici, televizyon kanallarında kulaklara küpe olsun diye, bilgisayarla ve saçma sapan programlarla uyutulan gençliğe öğüt olsun diye tekrar tekrar verilecek kadar dolu bir film. Filmle ilgili eleştiri yapmak gerekirse de, üzerinde daha çok çalışılmış olsa ve diyolaglardaki bazı kopukluklar giderilseymiş çok daha güzel olacakmış. Ama dediğim gibi bunlar artılarının yanında göze çarpmayan ufak eksiklikler sadece. Sanatsal yönü çok güçlü olmasa da; amaç, anlatılmak istenenin seyirciye aktarılması ve bunu da başarabiliyor 120.

120, her Türk'ün izlemesi gereken bir film. Günümüzde içinde bulunduğumuz noktaya nasıl geldiğimize ışık tutan yapımlardan birisi. Recep İvedik furyasına denk gelen gösterim tarihi, filmin malesef hak ettiği ilgiyi görmesine engel olmuştur. Neden tarihimizle ilgili güzel bir film çekilmiyor diye serzenişte bulunup da, Recep İvedik'e ilk haftasında yaklaşık 1, 500, 000 kişilik bir ilgi gösteren sinemaseverlerin, 120'ye ikinci haftasının sonunda yaklaşık 265, 000 kişilik bir ilgi göstermesi düşündürücü bir durumdur.

Umarım beyazperdede bu tür yapımlara daha sık rastlarız.