13 yaşındaki çocuğa tecavüz olayı maalesef "münferit" falan değil.

Çin’de geçtiğimiz günlerde bir olay yaşandı.

Bu olayda kamyonun biri küçük bir kız çocuğunu onu gördüğü halde eziyor, yaralı kız kanlar içinde yerde yatarken onlarca kişi insanın kanını donduran bir duyarsızlıkla kızın önünden geçip gidiyordu.

Bu “önden geçenler” o kadar net, kesin ve determinist diyebileceğimiz bir tavırla yapıyordu ki bu işi, bize de Çin insanının insan hayatına bakışı, yardımseverliği, diğerkamlığı ile ilgili gayet olumsuz genellemeler yapmak ve bu durumun otoriter Çin tarihine uzanan köklerini konuşmaktan başka çare kalmıyordu.

Bizim utanç verici 13 yaşındaki kız olayımız da ne yazık ki bize toplumumuz adına acı genellemeler yapmak ve bu toplumsal konuma nasıl geldiğimizin araştırmasını yapmaktan başka çare bırakmıyor.

13 yaşındaki küçücük bir kız, memuriyet dahil pek çok önemli görevde bulunan 28 kişinin tecavüzüne uğradı ve yüksek mahkeme bu olayda küçük kızın rızası olduğuna karar verdi ülkemizde.

Maalesef genelliyorum.

Biz de böylece, utanç verici bir biçimde, ülkemizde bir şekilde aşağılık bir ağın içerisine çekilen küçük bir kız çocuğuna o aşağılık eylemde bulunma konusunda insanlarımızın ortaklıkla ne kadar büyük bir iştaha sahip olduğunu, ahlaki sakınım duygularından ne kadar uzak ve habersiz olduğunu görmüş olduk.

Bir de tabii, yine gayet kolay genellenebilecek bir biçimde hukukumuzun böylesi olaylar karşısında ne denli erkek egemen ve insanlığın ahlaki değerleriyle uyumsuz bir bakışa sahip olduğunu.

Genelliyorum ve utanıyorum, biz böyle bir ülkeymişiz işte. Fırsat bulan 28 insafsız-insanlıksızın hiç düşünmeden küçücük bir kızın ırzına geçebildiği ve bunun devlet tarafından hafifletici sebeplere layık görülebildiği bir ülkede.

Utanıyorum, engelleyemiyoruz, bu oluyor ama en azından toplum olarak utanabiliyoruz. Sanırım elimizde kalan tek kazanım da budur.