14 Şubat değil hergün

Yaşlı bir bey amca, sabah evinden çıkmış, yolda ilerlerken, bir bisikletlinin kendisine çarpması ile yere yuvarlanmış ve hafif yaralanmış. Sokaktan geçenler yaşlı beyi hemen en yakın sağlık birimine ulaştırmışlar.
Hemşireler, adamcağızın yarasına pansuman yapmışlar, ama 'biraz beklemesini ve röntgen çekerek her hangi bir kırık veya çatlak olup olmadığını inceleyeceklerini' söylemişler.

Yaşlı bey huzursuzlanmış, acelesi olduğunu, röntgen istemediğini' söylemiş.
Hemşireler merakla acelesinin sebebini sormuş. Adamcağız da karım huzur evinde kalıyor her sabah onunla kahvaltı etmeye giderim, geç kalmak istemiyorum' demiş. 'Karinizin, siz gecikince merak edeceğini düşünüyorsunuz herhalde' demiş hemşire.
Adam üzgün bir ifade ile 'ne yazık ki karim Alzheimer hastası ve benim kim olduğumu bilmiyor' demiş. Hemşireler hayretle 'madem sizin kim olduğunuzu bilmiyor neden her gün onunla kahvaltı yapmak için koşuşturuyorsunuz' demişler.
Adam buruk bir sesle “ama ben onun kim olduğunu biliyorum” demiş.

Sevgililer gününü sadece 1 gün kutlayanlara…

En ufacık bir olayda bile boşanmak için Mahkemelere başvuranlara…

Annelerini, babalarını memnun edemeyen, evlerinin bir köşesini çok gören evlatlara…

Ve sevmesini bilemeyen insanların kulaklarına küpe olsun bu yazı.

Allah herkese karşılıksızda olsa böyle sevgiler nasip etsin.

14 Şubat’ta sevgililer günü istemiyorum…

365 gün SEVGİ GÜNÜ istiyorum.