14 Şubat yalnızlar günü

14 Şubat resmi olarak sevgililer günü şeklinde bilinse de, bu tarih aynı zamanda fiiliyatta bir yalnızlar gününe de tekabül etmektedir. Çünkü sevgililere sevgilerini "hatırlatmasına" ek olarak, bir o kadar da yalnızlara yalnızlığını hatırlatır bugün. Sessiz, kenarda köşede kalmış o kuytu yalnızlığı insanın bir anda ifşa edilir tüm dünyaya. Artık 14 Şubatta siz insanların gözlerinde bir kurbanlık koyun gibi görürsünüz kendinizi ve en çok da iki sevgilinin birbirine doğru gülen gözlerinin arasında kalmışlığınızda...

Ayın karanlık tarafından geliyor bu yazı. Öteki Türkiyeden ya da öteki insandan. 14 Şubatta yalnızlığı bir utanç gibi yüzüne vurulan insandan. Yalnız olmanın en çok hissedildiği gündür o gün ve o gün sen zencisindir 1950 lerin Amerikasında. Hiç bir değerin yoktur. Daha ne olsun, bir sevgilin bile yoktur. Kaç zamandan beri hazırlanan şenlikte senin hiçbir yerin yoktur. Hiç bu kadar yalnız olduğunu hissetmezsin kalabalıklar arasında.

Haftalar öncesinden gazete sayfalarında boy boy ilanlarla başlar zaten taciz ve şöyle söyler sayfalar: "Sevgililer günü geliyor ey vatandaş , şimdiden düşünmeye başla ne alacağını, sevgiline ne sürpriz yapacağını? Nasıl kurban bayramında dinen ehil olan kişinin kurban kesmesi gerekiyorsa, sevgililer gününde de kalben ehil olan kişinin sevgilisine hediye alması gerekmektedir. Birincisi imanın şartı, ikincisi ise "sevginin". Hey sen yalnız adam, peki sen niye okuyorsun bu sayfaları. Hadi canım başka kapıya, bizim senin gibi yalnızlarla işimiz yok. Yalnızsın işte, yalnızsın. Ve bu yalnızlığınla sen bizim işimize yaramazsın. Şu küreselleşen dünyada halen içine kapanıksın. Yazık, çok yazık..."

"Sözde" Yalnızlar Soykırımı kampanyası başlamıştır bir kere. Her taraftan yalnızlığını deşen bir veri bombardımanı gelir benliğine. Her söz yalnız kalbine sıkılmış bir kurşun gibidir Şubatın ilk haftalarında ve sen her 14 şubat sevgilerde ölüp yalnızlığına gömülürsün. 14 Şubat yaklaştıkça yalnızlaşırsın, insanlar sevgililer gününden bahsettikçe susarsın. Ah bir geçse şu gün de rahatlayayım diye umarsın. Bazen isyan eder; özel gün fetişizminden, tüketim toplumunun dayatmasından dem vurursun. Dışa gider bu sözler ama işlemez içe. Neticede yalnızsın işte...

Ve işte bu yüzden bu gün, sevgililer kadar yalnızların da hakkıdır derim ben. Onlar da hatırlanmalıdır, onlar da anılmalıdır. Her 14 Şubatta sevgililer gününü kutlanırken, yalnızlar gününü de anılmalıdır. Ruhumuzdaki yalnızlar ülkesinin konsolosluğuna bir adet siyah çelenk bırakılmalıdır. Elim bir sevdada kazandığımız yalnızlığımız uğruna bir dakika saygı duruşu yapılmalıdır. Madem bize bu kadar "yalnız" olduğumuzu haykırıyor bu gün, o zaman adı 14 Şubat yalnızlar günü olmalıdır.

Not: Hasbel kader okumuşsanız bu yazıyı, lütfen yazı sahibine üzülmeyiniz ya da acımayınız yazdıklarından dolayı. Ne de olsa biraz abartmış olabilir bazı kavramları. Yine de bir düşünün derim ben ayın karanlık tarafını.