- Kategori
- Öykü
144 numaralı ev!
144’ün hayatımda önemli bir yeri vardır arkadaşlar! Onun acı hatırasına yazıyorum bu yazıyı!
Hey gidi 144 Hey! Vefasız 144 hey!
Yer yer sıvası dökülmüş iki katlı bir evdi!
İki katlı olması kızdırırdı beni! Merdiven bulmak zor oluyordu! O zamanlar katlanır merdivenler yoktu! Duvara yaslayacaksın illaki! Ses çıkarmasın diye ayaklarına kauçuk sarardım!
“Memet Abi bu gece de merdiven lazım Abi!”
“Ne oluyor lan? Her hafta lambalarınız mı patlıyor?”
“Voltajı yüksek geliyor Abi!”
Gecenin birinde ikisinde alırım sırtıma merdiveni çıkardım yola! Arka cebimde kontrol kalemi! Bekçi Amcam iyi bir adamdı! O söylemişti bana.
“Arka cebine de kontrol kalemi koy! Tamire gittiğini sansın gören!”
“Abi korkma! Şikayet gelmez! Anasının haberi var! Babası sarhoşun teki zaten. Çoktan sızmıştır!”
Evde konuşurlarken duymuştum!
“Alırsan sarhoşun, berduşun kızını alacaksın Makbule! Kız o sıkıntıları yaşamış olacak! Bilecek nimetin kadrini!”
“Doğru diyorsun Ayşanım! Biz hata ettik imamın kızını aldık da! Ekmek elden su gölden görmüş!”
Merdivenin çilesini çekmem bu iki sözün uğrunaydı!
Ama kızın Allahı vardı!
“O gül endam bir al şale” bir edası vardı! Devamını rahmetli şairimize bırakıyorum!
Pencereyi ağaçkakandan daha hafif tıklatırdım. Gözlerini oğuşturarak pencereyi açardı!
“Uyuyor muydun?”
“Yok canım! Cep fotoromanı okuyordum!”
“Lamban kapalıydı ama!”
Bayılırdım masum yalanlarına! Güzel , alımlı ve hafif yalancı!
Ne diyeceğimi düşünürdüm hep! Gözgöze öylece bakışırdık. Sağlam yere basmadığımdan oluyor bunlar diye düşünürdüm. Yerde olsam neler neler aklıma gelirdi kimbilir?
Ama bir yerde de iyiydi. Kendimi muhabbet kuşu gibi hissediyordum!
Bir Pazar günüydü! Hayatımın dönüm noktası o hain gün!
O gün erkenden merdiveni almaya gittim Memet Abiye! Gece on civarıydı yanlış hatırlamıyorsam!
“Memet Abi , merdiven lazım oldu Abi!”
“Tüh be Ahmet, az önce niye gelmedin be oğlum!”
“Ne oldu Abi?”
“Merdiveni Coşkun’a verdim biraz önce!”
“Niçin?”
“Evin girişindeki karpuz lambaları kırılmış da onu değiştirecekmiş!”
“Valla mı?”
“Valla öyle dedi!”
İçime bir kurt düştü! Koşa koşa 144 Numaralı, sıvası dökülmüş iki katlı evin önüne geldim!
Merdiven kendi başına pencereye yaslanmış duruyordu.
Lamba da yanıyordu işin kötüsü!
Hey gidi 144 Hey! Vefasız 144 hey!
Yer yer sıvası dökülmüş iki katlı bir evdi!
İki katlı olması kızdırırdı beni! Merdiven bulmak zor oluyordu! O zamanlar katlanır merdivenler yoktu! Duvara yaslayacaksın illaki! Ses çıkarmasın diye ayaklarına kauçuk sarardım!
“Memet Abi bu gece de merdiven lazım Abi!”
“Ne oluyor lan? Her hafta lambalarınız mı patlıyor?”
“Voltajı yüksek geliyor Abi!”
Gecenin birinde ikisinde alırım sırtıma merdiveni çıkardım yola! Arka cebimde kontrol kalemi! Bekçi Amcam iyi bir adamdı! O söylemişti bana.
“Arka cebine de kontrol kalemi koy! Tamire gittiğini sansın gören!”
“Abi korkma! Şikayet gelmez! Anasının haberi var! Babası sarhoşun teki zaten. Çoktan sızmıştır!”
Evde konuşurlarken duymuştum!
“Alırsan sarhoşun, berduşun kızını alacaksın Makbule! Kız o sıkıntıları yaşamış olacak! Bilecek nimetin kadrini!”
“Doğru diyorsun Ayşanım! Biz hata ettik imamın kızını aldık da! Ekmek elden su gölden görmüş!”
Merdivenin çilesini çekmem bu iki sözün uğrunaydı!
Ama kızın Allahı vardı!
“O gül endam bir al şale” bir edası vardı! Devamını rahmetli şairimize bırakıyorum!
Pencereyi ağaçkakandan daha hafif tıklatırdım. Gözlerini oğuşturarak pencereyi açardı!
“Uyuyor muydun?”
“Yok canım! Cep fotoromanı okuyordum!”
“Lamban kapalıydı ama!”
Bayılırdım masum yalanlarına! Güzel , alımlı ve hafif yalancı!
Ne diyeceğimi düşünürdüm hep! Gözgöze öylece bakışırdık. Sağlam yere basmadığımdan oluyor bunlar diye düşünürdüm. Yerde olsam neler neler aklıma gelirdi kimbilir?
Ama bir yerde de iyiydi. Kendimi muhabbet kuşu gibi hissediyordum!
Bir Pazar günüydü! Hayatımın dönüm noktası o hain gün!
O gün erkenden merdiveni almaya gittim Memet Abiye! Gece on civarıydı yanlış hatırlamıyorsam!
“Memet Abi , merdiven lazım oldu Abi!”
“Tüh be Ahmet, az önce niye gelmedin be oğlum!”
“Ne oldu Abi?”
“Merdiveni Coşkun’a verdim biraz önce!”
“Niçin?”
“Evin girişindeki karpuz lambaları kırılmış da onu değiştirecekmiş!”
“Valla mı?”
“Valla öyle dedi!”
İçime bir kurt düştü! Koşa koşa 144 Numaralı, sıvası dökülmüş iki katlı evin önüne geldim!
Merdiven kendi başına pencereye yaslanmış duruyordu.
Lamba da yanıyordu işin kötüsü!
- Toplam blog
- : 1640
- : 466
- Kayıt tarihi
- : 27.01.07
Doğum tarihim değişmedi ama çok şey değişti bu güne kadar. En başta, dede oluyorum! Evet; şaşırdı..