14 Şubat Aşıklar Çeşmesi

Aşk...
3 Harf.
Tek kelime.
Küçük görünür gözlere...
Fakat geldiği zaman dünyaları yerinden oynatır.
Sanki şimşek çarpması gibi, yıldırım gibi düşer hayatımıza.

''O'' gelince sanki hiç yaşamamışız gibi hissederiz bugüne kadar. Sanki her gün gelip geçtiğimiz yollar, o meskenler, mahaller ayrı bir hava kazanır. Farklı bir tada bürünür. Gökyüzü daha güzel bir mavi, ağaçlar daha bir yeşil ve siz sanki bir uzaylının dünyayı yeni keşfetmesi kadar yenilenirsiniz.

Gel zaman git zaman bu renklere alışmaya, ortamın ahengine adapte olmaya başlarsınız. O yeniler eskimeye başlar. Oysa yaşanmışlıklardır bize aşkı tamamlatan, sürdüren ve değerini öğreten. Bir insanı sevmek... Kaşı, gözü, saçı, rengi tamam da bir ''insan'' sevmek. O insanı bulabilmek. Sevebilmek, kendini sevdirebilmek. Bunlar kolay şeyler değil. İşte AŞK dediğimiz budur aslında. Siz aşkı elma şekeri sananlara bakmayın. Onların elinde en sonunda sapı kalır, onu da atarlar.

Oysa AŞK hiç biter mi? Bitiyorsa AŞK denir mi adına? Sevgili dediğiniz size el oluyorsa adına Mihriban da deseniz, Şehriban da deseniz unutamazsınız. Asla. Gerizekalı değilseniz yada hafıza kaybınız yoksa asla unutamazsınız. Boşuna teselli vermeyin unutursun Mihribanım, oğlun kızın olsun hele diye. O aşk var ya o aşk!!!! Girdabına düşürür, kendini unutturur da O'nu unutamazsınız. O yüzden siz siz olun, bulunca O'nu kaybetmeyin. Aşk yanlış adreste doğru insanı bulanlar için tam bir baş belasıdır. Doğru yer, doğru zaman ve doğru insan mükemmel aşka götürür. Fakat bu 3 doğruya karşılık siz de DOSDOĞRU olmalısınız. Yoksa kaybedenler kulübünde ön sıradan yerinizi ayırırlar. İçiniz yanar, ciğeriniz parçalanır. Hayatın o mavilik ve yeşillikleri kaybolur. Gri bir hal alır. Sonra kapkara bir yalnızlığa mahkum olursunuz.

Bu kadar içinizi kararttığım yeter. Aşk acıdır. Ancak mutlu aşkı bulanlar içinse cennetlerden daha fazlasıdır. İki bedende tek can olabilmek. Kendinden daha çok birini sevebilmek. Ondan çocukların olması. Ne güzel şeyler değil mi?

Herkesin aşkı kendisine güzeldir. En büyük aşk sizin yaşadığınız, en güzel yar sizin sevdiğinizdir.
Ne mutlu bu aşkı o çeşmeden tadanlara; yaşayan ve yaşatanlara...


Sevgi ve Saygılarımla,
Can DEMİRCAN