1600 Yıllarında Kalmışlar. Teknolojiyi Reddeden Topluluk; Amişler

Bazen diyorum ki cep telefonundan önce ne yapıyorduk?

Çocuklarımızla, yakınlarımızla günde birkaç kez konuşuyoruz, kim nerede ne yapıyor biliyoruz.

Sosyal medyalarda zaten birbirimizden oldukça haberdarız.

Hele televizyon olmasa ve olmazsa olmaz elektrik olmazsa ne yapardık?

Çağın gerektirdiği o kadar çok alışkanlıklarımız var ki, say say bitmez.

Çamaşırları ellerimizde yıkadığımızı düşünsenize.

Bulaşık makinede, fırın ocağın altında, elektrik süpürgesi hemen elimizin altında.

Daha o kadar kolaylaştırıcı buluşlarla sanki asırlardır varmış gibi haşır neşiriz ki, elektrikler on dakika gitse ne yapacağımızı bilemiyoruz.

Düşünün bir yerden bir yere giderken uçağa binmiyorsunuz, bırakın uçağı otobüse hatta arabanıza bile seyahat etmiyorsunuz.

Daha yazmakla bitiremeyeceğimiz bu yaşam tarzımızdaki dâhiyane kullanım kolaylıklarımızı bir topluluk var ki kullanmıyorlar.

Nasıl diyorsunuz? Çok mu fakirler paraları olmadığından mı?

Dağ başındalar mı?

Keşfedilmemişler mi?

Yooo bunların hiçbiri değil.

Onlar teknolojiyi reddediyorlar.

Kim bunlar – Nerede yaşıyorlar – neden ret ediyorlar?

Onlar Amişler…

ABD'nin Pennsylvania eyaletinde yaşıyorlarmış.

18. ve 19. YY’da İsviçre, Almanya ve Fransa'dan ABD'ye göç eden bu toplulukmuş bunlar.

Garip kuralları varmış bu topluluğun.

Birkaç sinema filminde konu edilmişlerdi. Gerçekten enteresan bir hayat yaşıyorlar.

Onlar savaş karşı,

Naif bir hayat sürüyorlar,

Elektrik, telefon ve otomobil kullanmıyorlar,

Bisiklet ve at arabası kullanıyorlar.

Hristiyan mezhebindeler.

Yeni doğan bebeklerini vaftiz etmiyorlar.

Çocuklarının 18 yaşına gelince benimsemek istedikleri yaşam biçimlerini kendilerinin seçmelerini istiyorlar.

8 yıllık bir eğitimden sonra çocuklarını okuldan alıyorlar.

Kadınlar, sade giyiniyorlar. Uzun kollu ve uzun etekli tek renkli elbiseler giyiyorlar. Önlük takıyorlar ve 17 yüzyıldan kalma şapkalar kullanıyorlar.

Makyaj yapmıyorlar,

Gösterişli kıyafetler kullanmıyorlar.

Erkekler, çalışırken askılı elbise giyiyorlar, günlük yaşamlarında ise koyu renk takım elbise ve şapka kullanıyorlar.

Kadın, erkek eşitliği yok.

Kadınların hayatlarında iki önemli olay var. Eşlerine hizmet etmek, çocuklarını yetiştirmek.

Bekar kadınlar siyah örtü, evli kadınlar beyaz örtü ile başlarını bağlıyorlar.

Erkekler evlendikten sonra bıyıksız sakal bırakıyorlar.

Kadın veya erkek kendi mezhepleri dışında biriyle evlenemiyorlar.

Boşanma hiçbir sebeple kabul görmüyor.

Dul kalanlar yeniden evlendiriliyorlar. Kadın ya da erkek…

Erkekler evi geçindirmekle yükümlü.

Tarımla uğraşıyorlar, marangozluk yapıyorlar.

Devlete vergi ödemiyorlar.

Hastalandıklarında doğal yöntemlerle kendilerini tedavi ediyorlar.

İçlerinden biri çok ciddi hasta olursa kendi aralarında para topluyorlar ve hastaneye başvuruyorlar.

Kürtaj ve doğum kontrol yasak.

İçki ve sigara kullanmıyorlar.

Bir tek telefonları var onu da ancak çok acil bir şey olursa kullanıyorlar.

Fotoğraf çektirmeyi sevmiyorlar.

Hayatlarına müdahale edilmesinden hoşlanmıyorlar.

Oldukça tutucu olan bu Hristiyan Mezhepli topluluk

Ağır kurallar içinde yaşarlar ve buna herkes uyar.

Orduya katılmazlar.

Aforoz sistemleri geçerlidir.

Kurallara uymayanlar aforoz edilerek sürgüne gönderilir ve bir daha geri gelemez.

Devletin tüm kurum ve işlevlerine katılmazlar.

Devlet memuru olmaz, emeklilik sistemine katılmazlar.

Yaşayacakları kadar para kazanırlar.

Bütün bunlara göz attıktan sonra bizler öyle yaşayabilir miyiz diye kendimize sorduğumuzda evet diyeceklerin çok az olduğuna inanıyorum.

Onların nasıl yaşadıkları görmek isteyen turistler sayesinde bölge her yol milyonlarca dolarlık turizm geliri elde ediyormuş.

Bu bile bir hayli garip.

Nazan Şara Şatana