19 Mayıs

19 Mayıs...

Çocukluğumun en güzel resimlerinden biriydin. Bir tepenin üstünde yalnız ve düşünceli. Başında bir kalpak vardı. Duruşun o halin hüzünledirirdi beni nedense.

O zamanlar bilmiyordum kocaman bir imparatorluğun nasıl parçalandığını, balkan savaşlarını, Birinci Dünya harbini milyonlarca şehidimizi esir düşenleri. Ersiz, eşşiz, evlatsız kadınları, babasız çocukları yurdumun işgal edildiğini de.
Umutların bittiği yerde sen milletinin ruhunu, içindeki vatan sevgisini o ateşi gördün. Onlarda sendeki lider vasfını. Milletini gerçekten seven, onu yücelten ve onlara ümidin olduğunu hissettiren. Türk onun için sana Atatürk dedi.
Benden önceki ve benim neslim aile, çevre, toplum ve Türkiye'min sen sevgisiyle büyüdü ve Türk olmanın keyfiyle. Bu gün 19 Mayıs... Sen çocuklarına ve gençlerine bayramlar bıraktın. Ve bizim neslimiz doya,doya yaşadı bayramını. O ruhla o heyecanla ve sevgiyle. Yarınları emanet ettiğin gençlerden sonra kaç nesil değişti. Ve neler değişti Atam bir bilsen...
Ama ben kendi adıma af diliyorum senden, nice yokluk acı eziyetle bu vatanı bize hediye eden atalarımdan. Çünki ben çocuklarıma ve torunlarıma sizin bana bıraktığınız gibi güven dolu bir Dünya ve yarınlar bırakamıyorum. Affedebilecek misiniz?

Bu güzel yurdun bütün şarkılarını seninle söylemeliydik
Şimdi tüm sözler yarım, öksüz vatanımız.
Sana sevdalı kalbimizi çok kırdılar, çok
Hep seni yaşattı yeniden bize, yaşarken unuttuklarımız..