2 yılın hatırı

Cam kenarı
Uzun yol biletidir hayat
Yalnızlığının adı
' Bayan yanı ' dır artık
Aşk, aşka gelip
Yanına oturmamışsa...

Dün karaladım bu satırları. Dizeleri mi demem gerekiyor? Öylesine korkuyorum ki bunu söylemekten.

' Ben şair değilim ' demiştim kaç kez. Aslında ben yazar da değilim. Burası E-Günlük ve ben, günlüklerimi yazıyorum burada. Tıpkı çocukken yaptığım gibi, o an aklıma ne gelirse yazıvermek istiyorum günlüğüme. Öyle de yapıyorum zaten, kendim dışında bir konu seçmemişsem. Kendimi; dolayısıyla anılarımı, gündelik yaşamı, bildirmek istediğim haberleri bir solukta yazıyorum. Doğru olanın da bu olduğuna inanıyorum; konuşur gibi, hesapsız kitapsız, içtenlikle yazmak...

Seçtiğim konu araştırma gerektiriyorsa araştırmadan yazmıyorum.Tek kaynakla yetinmiyorum. Örneklerle ve belgelerle yazımı desteklemeye özen gösteriyorum. Saygıyla ve duyarlılıkla yaklaşıyorum hem yazdığım konuya, hem de yazıma yorum yazanlara. Bütün bunlara rağmen, yukarıda yazdığım 6 satırı yayıma vermeye çekiniyorum. Biri kalkıp da ' Bu yazdığın da şiir mi? ' derse diye.

Bütün bunları neden yazdım? Bugün tam 2 yıl olmuş burada yazmaya başlayalı. 8 yıllık internet yolculuğumun en güzel kilometre taşı oldu Milliyet Blog. Bu 2 yıl süresince çok güzel insanlar tanıdım burada. Donanımlı, iç dünyasında çiçekler açan, gerçek yaşamdaki bir dost kadar kendime yakın hissettiğim insanlar oldu, olmakta. Ama ne yazık ki, uzun soluklu, içtenlikle yazılmış bir yazının içinden bile alay edilecek, küçümsenecek bölümler bulanlar da oldu.

Huzurla yazmak istiyorum ben. Ancak o zaman verimli olabiliyorum. Karaladığım, kendime hoş gelen birkaç satırı yayıma vermek dinlendiriyor beni.

Hava +40 dereceyken, klimayla buz gibi soğumuş bir otobüste, cam kenarına oturmuşsam, içimde, sıkıntılı bir dönemi yavaş yavaş aşmakta olmanın sevinci varsa, tutkuyla içtiğim sigaramdan ayrılalı 4 gün olmuşsa ve hem kendimi takdir edip, hem de günün yorgunluğunu atmak için bir tane sigara tellendirememenin tarifsiz hüznünü yaşıyorsam ve gene bütün bu içsel karmaşamı ( sevinci, hüznü, kalabalığı ve yalnızlığı ) kendimce 6 satıra sığdırmışsam...

Bir kadının ceviz ağacı kokulu sandığından bulduğunuz anı defterindeki bir yazıyı okur gibi, merak ve saygıyla okumanızı dilerim. Burada geçirdiğim 2 yılın hatırına isteyebilirim değil mi bunu?