2012'den 2013'e atlarken

2012’nin son 12’sinden yazıyorum, yılın son 12 saati, 12 dakikası ve 12 saniyesinden. Bir umut olması dileğiyle kelimeleri rahatsız ediyorum, kapalı sözlükler evreninde. Yaşananları dünde bırakarak yazıyorum, yaşanacakların ümit vermesi dileğiyle, dileklerin direkt olarak gerçekleşmesi niyetiyle yazıyorum.

Şimdi kim bilir ne yapar dediklerimiz, hiç düşünmediklerimiz, düşündürdüklerimiz ve kirli bir yıl daha geride bırakarak daha da kirlettiğimiz o güzelim geçmişimizi anımsatmak adına yazıyorum. Yazdırılıyorum. Ömrünü kirleterek bitirenlerin neşesinden kaçarak, uzaklaşıyorum 2012’nin son 12’siden. Rast gelinmeyecek geçmişimin, yitik anılarının en umulmadık zamanlarından, yazıyorum bir gece yarısı. Dertli bir aşığın parça parça kırılan gönlünden, sevda türküleri eşliğinde yazıyorum, yazdırılıyorum.

Hep aynı yalanı söyleyenlere, bu yalanı söyletenlere, söyleteceklere yazıyorum. Bu yıl şunu bunu getirsin diye umut edenlere, umudu dört mevsim toplamı olan zavallı yıllara yükleyenlere yazıyorum. En kolay kandırılan organımızı kandırıyoruz her yıl, her yılın son 12’sinde, oysa kalbimizi dinlemeyi hiç düşünmüyor, aksine onu kandırıyoruz. Sanırım 2013’ün ilk 13’ünde kalbinin sesine kulak verenlerin sayısı tek rakama düştü yine, geri kalanların kalbine de taş düştü.

İşte yeni bir yıl, yeni dertler yeni sevgililer, yeni meseleler, yeni ölümler ve eski doğumlar. Bir yaşımı daha gözyaşımın gerisinde bırakarak, acil şifalar diliyorum, acil ümit bekleyenlere.

Parçalanan hayatlarımızın, bir dilimini daha kaybetmenin verdiği sevinci kutlamak, acıyı bu denli gizleyerek susturmaktan başka bir şey değildi.

Şimdi bana düşen tek bir şey kaldı söylemek için,

Oda 2012’nin son 12 kelimesini kullanarak;

Çileli bir yıl bekliyorsa bizi, çileli yıllarımızın çilekli bir pasta olması dileğiyle.