2013

Yazar olarak çuvalladığım bir yıl olmuş 2013!

Kendini çoğunca tekrarlayan içe dönük, aynı konulu yazılar!

Özgün ve yaratıcı, ne yazık ki, sadece 2 blog üretebilmişim: Kollarımdan düşerken ve Şiir gibi...

Geri kalanı çöpe atsam, çok da üzülmem!

Sayısal üstünlük hiç bir anlama gelmiyor!

Tek pozitif yanı, nihayet cinsellik üzerine yazmayı başarabildim ve gerçekten ilgi gördü tahmin ettiğim gibi!

Güz Özlemi haklı; “konuşurken daha sofistikesin!”...

Evet, bu tespit doğru!

Size tavsiye edebileceklerim:

Eksik yön, Özgün ve özgür, Ben Şebnem Ferah’a yakarırken, Bilinmez millet, Yaşasın, Kimlik Savaşı, Kendime Kırgınım!

Evet, bu kadar kısıtlı sayıda! Ümit bey haklı.. MB’ye bu sene itibariyle çok nitelikli yazılar üretememişim, üzgünüm!

Sadece bir şiir yazmışım, Paris Sonatı, ve o da okunmamış! Erdal bey bir yorumunda ne diyor? “Siz şiir okur muydunuz Anıl Bey?”...

Evet, hem de pek çok! İlk yazarım diye ortaya çıktığımda, ki yıllardan 1997’iydi, deli gibi şiir yazardım ve hatta sipariş üzerine bile!

Ne var ki, bunun başıma geleceğini biliyordum aslında! Normalleştikten ve mutlu bir isan olduktan sonra, yaratıcılığımın ve yazma isteğimin söneceği konusunda hiçbir tereddütüm yoktu ve öyle de oldu!

Artık yazdıklarımı beğenmiyorum!

Anıl Yiğit olarak yazmak da pek zevkli değil açıkçası... Haddinden fazla sorumluluk yüklüyor yazarken ve yaratıcılığını öldürüyor!

Kesinlikle yazmaya ara vermek de fayda var...

Şimdiden size iyi yıllar!!