2015’e duygusal bir veda

İnsanların yaşamında kırılma noktaları vardır.

Alışılmış, yarınlara yönelik amaçlarının, bir dizin olarak belleğinin bir yerinde korunduğu, olması istenenlerin beklendiği günler, haftalar, ayların yaşandığı, süregiden bir düzende, dönem bitiverir, bakakalır, ‘’BUNDAN SONRA?’’ diye sorakalırsın…

2015 işte bunu yaşattı bana… Eyvallah…

* * *

Bugün HOŞBEŞ ÇAYEVİ’ nde değilim. Oradaki konuşmaları aktarmayacağım, YALNIZCA BEN VARIM BU ANLATIDA… Yalnızca ben; CAN BABA…

* * *

İlkokuldasınız, ‘’Bir bitse de liseli olsam…’’

Lisedesiniz, ‘’Bir bitse de üniversiteli olsam…’’

Üniversitedesiniz, ‘’Bir bitse de iş bulsam, başlasam…’’

‘’… Şu kızla tanışabilsem… Nişanımız bir olsa… Bir evlensek… ‘’

. . .

Bitmez…

* * *

Olmayanların ardından bükülüp kalmalar, gecikmelerde dünyanın sonu geldi sanmalar…

Evlilikler, çocuk beklemeler, ‘’Bir emeklese… Bir konuşsa… Bir yürüse… Okumayı sökse… Şu okulu bir kazansa… Bir bitirse… Bir işe girse… Bir hayırlı eş bulsa…’’

Kendiniz için istedikleriniz geçip gitmiştir, çocuklarınız için aynı şeyleri istiyor olursunuz…

Olanlar olur, olmayanlar içinize gömülür, unutulur, unutuldu gibi yapılır ya da…

. . .

Bitmez…

* * *

Bitmez ama beklentiler azalmıştır artık…

İŞTE BEN 2015 YILINDA BU KIRILMA NOKTASINI YAŞADIM;

Eskimiş, sararmış fotoğrafları çıkarıp bakmaya, onların çekildiği sıralarda neler düşündüğünüzü, neler istediğinizi, neler olduğu ama nelerin olamadığını anımsamaya, ‘’KEŞKE…’’ leriniz mi çoktur, ‘’İYİ Kİ…’’ leriniz mi, tartmaya çalışırsınız.  

Tüm bunlar istenir, dilenirken, en altta, en içte, en gizli, en büyük, SON DİLEK vardır; ‘’HERŞEY OLSA, BİTSE DE O ANLARI YAŞASAM…’’ tanımlı… Öyle bir son amaçtır ki o, yaşamaya başladıktan sonra isteyecek, dileyecek şeylerin artık kalmadığını düşünür, görür, yalnızca o anların tadını yaşar, sürdürür, aslında ÖLÜMÜ BEKLEMEYE BAŞLARSINIZ.

. . .

Artık bitmiştir…

* * *

Çok şaşırtıcı, biliyorum; benim son amacım, taa liseli olduğum yıllardan bu yana ‘’Torunlarımın elinden tutup bir parka götürmek, onlar orada oynaşırken bir banka oturup onları izlemek’’ oldu. ÖYLE BİR FOTOĞRAFA kanımdan, canımdan parçalarla girmek, sonra herhangi bir anda bu dünyadan sessizce ayrılmak…

Daha on sekizinde, yirmi sekizinde, otuz sekizinde kim böyle bir SON DİLEK barındırır ki içinde?

Ben hep ŞAŞILASI BİR ADAM oldum, kendim de İÇİMDEKİLERE ŞAŞIRARAK YAŞADIM…

* * *

YENİ BİR YILA, YAŞADIĞIM BU DUYGU VE DÜŞÜNCELERLE GİRİYORUM.

Siz de bir ayna alın elinize, bakın kendinize, uzun uzun, bıkmadan, usanmadan bakın…

VE

İÇİNİZDE, SIMSIKI SARMALANIP, GİZLENMİŞ OLANLARINIZI DÜŞÜNÜN… BELKİ SİZ DE ÇOK ŞAŞIRIRSINIZ…

                                                                                     Özcan ÇELTİK

                                                                                        28.12.2015