2019 Yılında Ne Öğrenelim?

Soğan, ekmek yiyerek yaşayabilirim. Bilimden, teknolojiden bana ne diyorsanız bu yazıyı okumak için zaman ayırmayın.

İnternet arama motorlarından birisine girerek, “kodlama, 3D, endüstri 4.0, STEM, Android, Arduino, mikrodenetleyici, diital, elektronik” yazarsanız karşınıza binlerce site çıkar.

Çocuklarınıza öğretilen bilgilerin yüzde 90’ı 21. yüzyılda onlara ekonomik, sosyal bakımdan bir fayda sağlamayacaktır.

Dünya üzerinde 200’den fazla devlet var. Gezegende 8 milyar insan yaşamakta. Türkiye’de ise 82 milyon mevcut. Kaba bir hesapla dünyanın yüzde 1’lik kısmı bu topraklarda yaşıyor.

Dünya nüfusunun yüzde 1’ini oluşturmamıza rağmen toplam üretim pastasından aldığımız pay 5 kat az olup yüzde 0,2 seviyesindedir.

Gelişmiş ülkelerin üretip ihraç ettiği malların kilogram fiyatı 4-5 dolar iken bizim sattığımız malların kilogram fiyatı 1,2-1,3 dolar seviyesindedir. Yani katma değeri yüksek ürünler imal edip satma konusunda yeterli değiliz.

2019 yılı itibariyle dünyanın en değerli şirketleri teknoloji (yazılım, elektronik, robotik) sektörlerinden çıkmaktadır.

ABD, Finlandiya, Almanya, Fransa, İtalya, Güney Kore, İsrail, Rusya, Çin, Hindistan, Singapur, Japonya vb. gibi ülkeler hiç durmadan yeni yazılımlar, uygulamalar, teknik cihazlar üretmektedirler.

200 kadar üniversitemiz var. Bu okullarda çalışan 150 bin akademisyenin her biri yeni bir kitap yazsa, teknolojik ürün tasarlasa, yazılım geliştirse biz de sahnede söz sahibi olabiliriz.

Çocuklarınıza 5 yaşından itibaren faydalı yazılımları, elektroniği, kod yazmayı öğretmeye başlayınız. Bunun için okul yönetiminden, halk eğitim merkezlerinden, belediyelerden, kitap yayıncılarından, bilişim şirketlerinden ısrarla talepte bulununuz.

Evladınızın kitaplığında sadece hikaye, roman, şiir kitapları değil kodlama, robotik, uygulama üretme içerikli eserler de olsun.

İlkokul seviyesindeki bir çocuğun kodlama dünyasına adım atması için ilk başta 200-300 TL’lik bir kaynak yetecektir. Markalı, gereksiz bir spor ayakkabısı da bu bedelle satılmaktadır.

Ortaokul seviyesindeki bir çocuğun teknoloji dünyasına dalması için 400-500 TL yetecektir. Lise seviyesinde ise bu rakam 1000 TL’yi bulacaktır.

Kod dünyasına girmek için çok pahalı bir bilgisayara gerek yoktur. Ucuz ürün satışı yapan zincir mağazaların sunduğu düşük donanımlı bir aygıt işinizi görecektir. (Her işimi yapabildiğim bilgisayarım 10 yıllık olup kafi gelmektedir.)

Çocuklarınız bilgisayar ile sürekli olarak oyun oynarsa, film izlerse dengesi bozulacaktır. Ancak kod yazan, elektronik devre üreten çocuklar topluma uyumlu, üretken, projeci, araştırmacı olacaktır.


5 yaşından 25  yaşına kadar çocuklarınızın  yazılımlarla tanışmasını sağlayınız. Bu konuda negatif sözler eden sapkın kişilerin sözlerine kulak asmayınız.

* Arduino IDE (Devreler için kod yazılır.)
* MBlock (Bloklarla devreler için kod yazılır.)
* Electronics Workbench 5 (Elektronik devreler çalıştırılır.)
* Proteus / ISIS (Elektronik devreler çalıştırılır.)
* Swish Max (Animasyon, film yapılır.)
* Corel Draw (Masaüstü yayıncılık işleri yapılır.)
* Adobe Page Maker (Masaüstü yayıncılık işleri yapılır.)
* Indesign (Masaüstü yayıncılık işleri yapılır.)
* Paint Shop Pro (Resim işleme işleri yapılır.)
* PIC Simulator IDE (Mikrodenetleyiciler için kod yazılır.)
* Fusion 360 (3D yazıcı için tasarımlar yapılır.)
* Front Page (Basit web siteleri yapılır.)
* Xara 3D (Süslü yazılar hazırlanır.)
* MS Power Point (Sunum, afiş işleri yapılabilir.)
* MS Excel (Tablolama, hesaplama işleri yapılabilir.)
* MS Word (Metin hazırlama işleri yapılabilir.)
* Open Office Org (Metin yazma, tablo oluşturma, sunum işleri yapılabilir.)

Çocuklarınız matematik, İngilizce, fen, tarih, Türkçe, din, coğrafya, felsefe, beden eğitimi gibi dersleri okusun. Bunlara itirazımız yok. Ancak kodlama, robotik, yazılım geliştirme konularına da yer açmanın zamanı gelmiştir. Gelişmiş Batı toplumlarında veteriner, öğretmen, hekim, ekonomist vb. gibi meslek mensuplarına bile zorunlu olarak kodlama dersleri okutulmaktadır. Biz de bu sürece dahil olmalıyız. Ana okulundan itibaren her okulun uygulama/tekonoloji/kodlama/yazılım yani STEM (Science-Fen, Technology-Teknoloji, Engineering-Mühendislik ve Mathematics-Matematik) atölyeleri de olmalıdır. Yani her okul mesleki-teknik liseye dönüşmeye doğru yönelmelidir.

Mesleki-teknik okulları küçümseyenler, dışlayanlar yanlış yoldadır. Evlerimizdeki 50 kadar aygıtın tümü meslek lisesi mezunları tarafından üretilmektedir. Almanya’da 8.7 milyon çocuk mesleki-teknik eğitim alırken bizde ise sadece 1.7 milyon evladımız bu süreçten yararlanabilmektedir.

Varlıklı (elit) ailelerin çocuklarının öğrenim gördüğü tüm okullarda STEM eğitim modeline geçilmiştir. Bu her Türk vatandaşının hakkıdır. Bunları başarmak için ilk aşamada çok yüksek mali bütçelere gerek yoktur.    

Ali Özdemir
Eğitimci-Yazar

0505 220 83 85
erdemyayinevi@yandex.com
www.aliozdemir.net

01.01.2019