Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

15 Kasım '06

 
Kategori
Sinema
 

21 Gram

21 Gram
 

Hayat tesadüflerle doludur. Herkesin yaşantısının birbirininkini etkilediği bir matrikstir aslında hayat.

Okuduğum bir şiirin aklımın en ücra köşelerinde yaktığı ışıklar, yürüdüğüm bir yolun üstünde, orası yol olmadan önce varolan bir ahşap ev, o ahşap ev yapılmadan önce, orada bulunan aile mezarlığı, mezarlıkta kum olmuş cesetleri yatan, bir zamanlar etiyle kemiğiyle 21 gram ruhuyla yaşamışlık barındıran insanlar.

Benim geçtiğim yol, aslında o insanların mezarı. Benim mezarımın üstünde ne yükselecek kimbilir.

Hayatın çıkmaz sokaklarında ileri geri gidip gelirken, biribirine çarpan, çarptıkça bazen kanatan, bazen uyutan, bazen uyandıran yaşam kanıtları. İşte ruhun verdiği derinlik. İşte insanların muhtaçlığı. Yalnızlığı ve yalnızlığa duyulan hasreti.

Basit, küçücük, saçmasapan öykülerin birleşimi bir trajedi yaratır mı? Bu trajedi o kadar da gerçek görünür mü sinema perdesinden gözümüze. "21 Gram" dalga geçiyor bizimle. Bilerek karıştırılmış bir kurgu, atıfta bulunuyor tüm hayatların karmakarışıklık içinde sürüp, bittiğinde arkasından bakanlara ne kadar anlamlı göründüğüne. Şimdi soruyorum size hangimiz yaşarken anlıyoruz ne yaşadığımızı. Hangimiz bir başından bir sonundan almıyoruz günü. Ölesiye bir kurgusuzluk yok mu içimizde? Soruyorum size "21 Gram" değil mi sondan başa bakınca ömrümüz?

"21 Gram" dalga geçiyor bizimle. Çocuğunu kaybeden anne, kalbini kaybeden adam, ailesini yitiren kadın, işini kaybeden adam, inancını kaybeden adam, babasını kaybeden çocuk. Kaybedenlerin dünyasında yaşıyoruz. Kazandığını sandıklarınızın neler kaybettiğini onlara sorun. Sonunda şu değil mi gerçek olan. neyi kaybedersen kaybet, herşeye noktayı koyan ruhun kaybolmasıdır. Ne kadar hafif, ne kadar ölçüsüz olsa da, ne kadar sorgulamasak da ruh değil midir çatısı bedenin? Hayat - "21 Gram" = Sıfır.

Oturduğum yerden karşı kıyıya bakıyorum. Birilerinin beni görmeden bana baktığını biliyorum –sonuçta dünya yuvarlak kimse bakmıyorsa kendi enseme bakıyorum-. Göz kırpıyorum, gülüyorum hınzırca. Bana deli diyenler, onlara gülümseyenleri göremeyenler.

 
Toplam blog
: 6
: 715
Kayıt tarihi
: 25.07.06
 
 

Davetsiz bir misafir gibi girer ve hayatınızı değiştirir sanat. Bir kere verirseniz elinizi şiirin b..