- Kategori
- Şiir
22 yaşında ve çocuklar
Bu çocuklar yaşıyorlar mı dersiniz? Ama biz yaşıyoruz...
Yaşı 22.
Hava da bir rezillik var
bir kepazelik
bir de alçaklık
benden değil
çocuklardan hiç değil
(onlar bir'Er, beş'Er, onlar yüz'lerce can veriyorlar).
Duyyuslarca yaratılmış
deyyusların tanrısı
izzet-i ikram istiyor
deyyuslar
odalarında vebal arıyor
vebalı yüzleriyle
her yok oluşa bir kulp için
(bulsalar ne olur ? bulmasalar ne olur?).
Fal bakmakta
yıldızları suçlamakta
"..biz den değil.." feryadında
silsile-i deyyus güruhu
takdir-i ödül peşinde.
Kalabalıklar
daha çok yok oluş
daha çok çocuk
istiyorlar
götürecekler
deyyuslar tanrısına kurban edecekler.
Zerrece
ışık varsa gözlerinizde
yine görmek istiyorsanız güneşi
gitmeyin...
göndermeyin...
"feda" etmeyin...
Ve bilin ki
ve de deyin ki
"..Tanrı.."
"..eğer Tanrı ise.."
"..kurban istemez..."
Diyemiyorsanız
zerrece cesursa gözleriniz
kendiniz gidin...
Hepiniz...
Yok oluş
orada
tam karşıda ki karanlıkta
kılıcını kuşanmış
ayakları çıplak
kan ve balçık içinde
büyük ve eski kalesinde
sizleri bekliyor.
Sizden acımasızdır
bilin...
yazım tarihi:07-09-2012 .c.e.