23 Nisan...

Çocukluğumda en sevdiğim ama bir o kadar da çok korktuğum bir bayramdı;

“23 Nisan Çocuk Bayramı”

Seviyordum; çünkü “dünya da çocuklara hediye edilmiş ilk ve tek bayramdı” ve ben de çocuktum.

Korkuyordum; çünkü 23 Nisan Çocuk Bayramına katılmak benim için hiç de kolay değildi, törenlere katılacak çocukları okul müdürü ve öğretmenler, okulun zengin ya da ekonomik durumu iyi olan ailelerin çocuklarından seçiyorlardı…

***

Benimse ne kılık kıyafetim ne de sesim beden yapım görünüşüm ayrıca ekonomik yapımız rakiplerime(?)  göre uygun değildi, bunu ailece biliyorduk…

Zaten onlarda aynen öyle yaptılar ve 23 Nisan Çocuk bayramına beni hiç seçmediler, yani bendeniz bu muhteşem bayram törenlerine hiç katılamadım…

*** 

Zavallı annem ne yapsın, elinden çok güzel biçki dikiş işleri gelirdi, bana ve kız kardeşim Melahat’a en güzel kıyafetlerle Türk bayrakları dikerdi.

Bayrakları evimizin camları kırık pencerelerine asar bizleri de elimizden tutar o zaman 23 Nisan törenleri Atatürk Caddesinde yapılırdı, seyretmeye götürürdü…

Elimize de ya elmalı şeker ya da çok çok dediğimiz kamış dallarına sarılan renkli şekerlemelerden alırdı, bayılırdık…

Bazen düşünüyorum da bayramı mı çok sevdim yoksa elma şekerlerini çok sevdim, diye…

***

Yarın 23 Nisan kısaca “Çocuk bayramı” gururluyum; çünkü dediğim gibi dünyada “çocuklara” armağan edilen tek bayram ülkemizde…

Dilek ve temennim odur ki çocuklarımız bu bayramın ve onurunun kıymetini bilsinler…

***

İstanbul’u yazmaktan ve konuşmaktan bıktım, bu ülke İstanbul’dan ibaret değil, ancak bendeniz “yasaklarla” şiddet ve kinle bütünleşmiş İstanbul’da çocukların “Utanç Meydanı” haline getirilen Taksim Meydanında kutlama yapıp yapamayacaklarını gerçekten çok merak ediyorum…

“Utanç Meydanı “ diyorum çünkü bir kentin halka ait alanlarda topraklarda parklarda özgürce dildiği zaman ve zeminlerde dolaşamaması kadar utanç verici bir durum var mıdır?

***

“Utanç Meydan” diye yazmak zorunda kalıyorum çünkü henüz “Taksim Meydanı” ve çevresine bir duvar çekilmiş değil şimdilik “polis ve Toma duvarı” ile yetiniyorlar.

Ama böyle giderse çok yakında Berlin duvarı kadar sert bir “duvar” çekilecektir halkla meydan arasına hiç kuşkunuz olmasın…

Bunun adı AVM mi olur Topçu Kışlası mı Taksim Camisi mi bilemem…

Güzelim köylerini, doğa cenneti bahçelerini tarlalarını ailesini bırakıp pılını pırtını toplayıp İstanbul’a gidenler düşünsün…

***  

Şimdi 23 Nisan Çocuk Bayramını kutlamanın da şekli şemalı ve amacı değişti, ne ve nasıl olduğunu yazmayacağım çünkü birileri yine alır hiç de uygun olmayan yerlere çekiyorlar, ne sizin ne de benim sinirlerimiz bozulsun…

Zaten hepimiz gerçeklerin neler, kimlerin ne mal olduklarını çok iyi biliyoruz…

Bendeni şunu çok iyi biliyorum ki bir çok yerde 23 Nisan Çocuk bayramı kutlamalarında “çocuktan” çok “yetişkin” olacaktır…

***

Dünya da ilk ve tek Çocuk Bayramına sahip oldukları için onur duyacaklarına inandığım çocuklarımız adına büyük sevinç duyuyorum.

Ancak bahçeler ağaçlar içerisinde topraklarda büyümüş biri olarak, giderek betonlaşan kentlerimizde çocuk olmanın hiç de kolay olmayacağını bildiğim için onlar adına hem kaygılanıyor hem de çok üzülüyorum…

***

Hasılı kelam;

Ülkemizin kurucusu büyük önder ve insan Atatürk’ün engin görüşleri ve öngörüsü ile oluşturulan;

23 Nisan Çocuk bayramı ülkemiz çocuklarına ve tüm dünya çocuklarına “armağan”

Kutlama zevki ve onuruna sahip olanlara ise “kutlu” olsun…

Nice 23 Nisan bayramlarına efendim…

Erdoğan ÖZGENÇ

Adana 22.04.2014 11.20