235 Bin okuru olan Blogger Anneler

Anneler Günü yaklaşıyor. İki gün sonra Pazar günü kutlayacağız bu çok önemli günü. Her yıl olduğu gibi basında bu günle ilgili bir çok yazı okuyoruz. Ünlü kişilerin anneleri ile anıları veya annenize ne hediye alabilirsiniz gibi. Televizyon ise Swarovski taşlı saç kurutma makinesinden, çeşitli küçük ev aletlerine kadar bir dizi hediyenin tanıtımını yapıyor anneler için.

Benim amacım iki gün sonra kutlanacak anneler günü ile ilgili yazmak değil bugün. Bu Sabah gazetemde gördüğüm bir haber üzerine yazmak istiyorum.

Bu sabah blogger annelerle ilgili bir haber okudum. Annelik deneyimlerini on binlerce takipçileri ile paylaşan, sanatçılardan, politikacılardan daha fazla tanınan, sanal alemin meşhurları 'Blogger Anneler.'

Bu anneleri okudukça kıskanmadım değil. Ne de olsa ben de insanım ve kıskanma duygum var benim de.

Bu blogger Anneler arasında gündelik annelik deneyimlerini, bebek, çocuk bakım bilgilerini paylaşanlar olduğu gibi, bakımlı anne nasıl olunurdan tutun da 'Çocuğuma yabancı dil nasıl öğretebilirim.' konulu yazan da var. Bu anneler arasında 235 bin takipçı olan var, 25 bin takipçısı olan var. En eskisi 9 yıldır yazan bir blogger. Ama çoğu çocuklarının hamilelik döneminde başlamış deneyimlerini paylaşmaya ve daha yeniler.

Bir an kendimi düşündüm. 3 Yıl önce MB de 'Ben bir Sanatçı Annesiyim 'diye yazmaya başlamıştım 21 yıllık uzun ve zorlu sanat serüvenimizi. MB deki yazılarım daha sonra başka konulara da döndü, ama ben serüvenimizi yazmaktan vazgeçmedim. 2 Yıl önce Radikal Blog'da yazmaya başladım bu sefer 'Ben bir Kemancı Annesiyim. 'diye. Gene 2 yıl önce kendi blogumu kurdum. Gokoyablogspot.com adresinde 'Ben bir Kemancı Annesiyim.'adı altında 2 yıldır 222 yazı yazdım ve 24 yılı anlatmaya çalıştım. Daha bitmedi anlatacaklarım. Sanırım 7 yıllık bir süre var daha anlatılacak.

Ama benim bu üç blogumdaki yazılarımı, deneyimlerimi ortalama 150 kişi okumuş. MB de televizyon dizileri ile ilgili yazdığım yazıları on binler okuyor bazen ama sanat, müzik eğitimi ile ilgili deneyimlerimi paylaştığım, bu konuya başlayacak kişi ve ebeveynlere ışık tutacak yazılarımın okuru 150 yi geçmiyor.

Bazen okurlarım arasından 'Biz okurken yorulduk, siz yaşarken yorulmadınız mı.'diye yorumlar alıyorum. Demek ki insanımız yorucu, zor şeyleri değil, gündelik, komik, hafif olayları okumak istiyor.

Neymış o öyle sanat eğitimi, keman öğretimi, Konservatuar anıları, yurt dışında nasıl eğitim yaplılırmış falan. Anlat nasıl doğurdun, nasıl süt verdin, ne mama yedirdin yeter.

Daha fazla bir şey yazmak istemiyorum. Yorumu gene okuyucuya bırakıyorum.

Sadece bir şey söylemek istiyorum. Ben de 'Ben bir Kemancı Annesiyim. 'adlı blogumun 235 bin okur almasını isterdim.