24 ocakları sevmiyorum.. Ve artık susmak istemiyorum..

Bazı olaylar vardır ne olursa olsun, ne kadar çaba sarfederseniz sarfedin anlamakta zorluk çekersiniz. Anlamaya çabalarsınız ama anlayamazsınız. Çünkü aynı mantıkla düşünmeye çabalasanız da düşünemezsiniz. Sadece bir kaç ay önce söylenenlerin tam tersi söylenen sözleri anlamaya çalışır yine anlayamazsınız. Hele hele suçlu bulup ceza verdiğiniz kişiyi kahraman ilan etmelerini hiç anlamazsınız. Anlamazsınız ama yiten cana saygınızdan susarsınız. Ama diğer yiten canların önüne geçerse bu olay artık susmamayı tercih eder bir iki şey de ben yazayım dersiniz ya, işte benim yazım böyle birşey.

Yıl 1993, sabah kalktık acı haber Gazeteci ve yazar Uğur Mumcu'yu arabasına yerleştirilen bombanın patlamasıyla kaybettik. Aslında sadece Uğur Mumcuyu sevenler değil tüm Türkiye kaybetti. Neden diye soran olmaz ama soranlar için, aydınlığa giderken tutulan mum söndürüldü o suikastla demek yeterli sanırım. Diğerleri gibi Uğur Mumcuyu da unuttuk, tek düşüncesi halkı olan Mumcu'yu. Türklüğe hakaretten yargılanmadığı için, sözde değil özde Atatürkçü olduğu için ne yazık ki imkanlar Uğur Mumcunun katillerinin de bulunmasına el vermedi. Onlarda ellerini kollarını sallayarak dolaşıyor aramızda.

Yıl 2001 bu sefer kanlı eller Diyarbakıra ulaştı, herkesin sevdiği tam bir halk babası Emniyet Müdürü Gaffar Okan'ı silahlı saldırı sonucu kaybettik. Okkan Hizbullah'ın ölüm listesinde birinci sırada yer alıyordu bunu gazeteler hep yazar dururdu, çünkü yaptığı Hizbullah operasyonları ile dikkat çekmişti Okkan. Korkmadan yılmadan çevresine güven ve sevgi vererek ilerlediği yolda durduruldu. Hem öyle bir durdurmaydı ki bu sanki ne olur ne olmaz sağ kalmasın diye çapraz ateşe alarak kıydılar ona. Kimdi kıydıkları? Güneydoğulu Gazeteciler Cemiyetinin 30 Eylül 2000 tarihinde, 'Yılın Bürokratı' seçtikleri birini. Diyarbakır'da huzur ve güvenliği sağlamak için her yere güvenlik kamerası taktıran, bayan polis memurlarının da çalışmasına ortam sağlayan, çocuğundan yaşlısına, kendisinden başka herkesi düşünen birine kıydılar. Bu kişi türklüğe hakaretten yargılanmadığı için katilleri ne yazık ki hala gerine gerine geziyorlar.

Yıl 2006 bu sefer terör değil resmen cahillik çok sevdiğimiz bir can aldı. Tiyatrodan, sinemadan, yaptığı seslendirmelerden tanıdığımız, gerçek sanatçılardan Mümtaz Sevinç, evinde bıçaklanarak öldürüldü. Bu nasıl sevgidir hiç anlamadım ama sevdiğim için yaptım diyen bayandan bir daha ses çıkmadı.

YIl 2007, azrail bu sefer götürmek için en saygılı siyasetci diye bilinen dışişleri eski Bakanlarından İsmail Cem'i seçti. Tarih yine 24 Ocak

Nedenler belki aynı değil ama acıları izleri aynı. Unutulma hızları da aynı ne yazık ki..... Unutmadık desek bile.