28 Şubat bir darbe midir

İktidarda Refah –Yol Hükümeti vardır. Başbakan Erbakan, Başbakan Yardımcısı ise Tansu Çiller’dir. Bu hükümet döneminin en büyük sorunu “irtica” ve “terördür”

Devletin Anayasal bir kurumu olan Milli Güvenlik Kurulunda gündemde önemli konu başlığı “irtica”  görüşülmektedir.

Kurulun Askeri kanadı irtica ile ilgili alınacak “tavsiye kararlarını” masaya koymuş, bu kararların imza altına alınmasını istemektedir.

Refah Yol Hükümetinin başı Erbakan Hoca bu kararlara altı yedi saat direnmiş, sonuç alamayınca da MGK bildirisine imza koymadan toplantıdan ayrılmıştır.

Hoca daha sonra kurul kararlarını “kerhen” imzalayarak kurul kararlarının uygulanmasına olanak sağlamıştır.

Refah Yol Hükümetini zora sokan ve kimilerine göre “Post Modern Darbe” diye adlandırılan 28 Şubat Kararlarına götüren olaylar nasıl gelişmişti.

Erbakan Hocanın iktidara gelmesiyle birlikte irticai hareketlerde artma olduğu, devlet kadrolarında irtica yanlısı kişilerin yer aldığı, laik cumhuriyetin tehlikeli bir yola girdiği iddia edilmiş, bu iddialar o günün basın ve medyasında da sık sık dillendirilmiştir.

Erbakan Hoca’nın Başbakanlık Konutunda Tarikat Liderlerine iftar yemeği vermesi, Sincan ‘da “Kudüs Gecesi” düzenlenmesi “İrtica hortladı” söylemlerini ayyuka çıkarmış, bu işe ise en fazla askerler karşı çıkmıştır.

Türkiye’yi 28 Şubata götüren sebeplerin başında Refah Yol Hükümetinin yanlış tutum ve davranışları yanında, o dönemin sermaye kesiminin, basın kartellerinin, sivil toplum örgütlerinin ve dış güçlerinde büyük bir etkinliği olmuştur.

28 Şubat döneminde Genel Kurmay Başkanı İsmail Hakkı Karadayı , Genel Kurmay İkinci Başkanı ise Çevik Bir vardır.Yine o dönemde Refah Yol Hükümetinde en derin krizlere imza koyan, bugünün Ankara Valisi olan Alaaddin Yüksel Emniyet Genel Müdürlüğü makamında oturmaktadır.

Refah Yol hükümetine karşı birlikte hareket eden İşbirlikçi güçlerin yanında o gücün başını TSK komutanları çekmektedir, irtica ile mücadelede bir takım “psikolojik metotları” kullanmışlar, özelliklede verdikleri brifinglerle hükümeti baskı altına almaya çalışmışlardır.

28 Şubatın  sivil işbirlikçileri sürece destek veriyor,sivil toplum kuruluşları da (TOBB; Türk- İş, Disk, TİSK, Tesk, Kesk) bu desteğe alkış tutuyorlardı.

TSK dönemin İçişleri Bakanı Meral Akşener’den tüm Valileri Ankara’da toplamasını ve Genel Kurmay’ın vereceği brifinge katılmasının sağlanması istenmiştir. Akşener bu brifinge ve emri vakiye şiddetle karşı çıkar. Akşener’in bu karşı çıkışına askerlerden sert bir yanıt gelmiştir; “Söyleyin o kadına onu yağlı kazığa oturturuz”.

Akşener askerden gelen bu tehdide kulak asmamış ve valileri de Ankara’ya çağırmadığı gibi, bu toplantıya katılanlar hakkında da gereğini yapacağını açıklamıştır. Sonuçta valilerle toplantı yapılamamış, İçişleri Bakanının bu direnişi askerler tarafından kırılamamıştır.

Aradan 15 yıl geçti, 12 Eylülü sorgulayanlar bugünde 28 Şubatı sorgulamaya ve yargılamaya karar vermiş gözükmektedir. Yürütülen soruşturma sonucu 28 Şubat  ”post Modern Darbesinin” askeri kanadından 31 kişi gözaltına alınmış ve sorguları devam etmektedir.

Bu süreçte dikkat edilmesi gereken olay 28 Şubat sorgulanırken bu olayın “rövanş alma” ya da “intikam alma” duygularıyla hareket edilmemesidir. O dönemin Genel Kurmay Başkanı İsmail Hakkı Karadayı ve 28 Şubat teşebbüsünün “bin yıl sürecek” diyen Hüseyin Kıvrıkoğlu’nun da hesap vermesi gerekmiyor mu?

28 Şubatla hesaplaşmanın sadece askeri kanalda olmayacağı gün gibi aşikârdır. O döneme alkış tutan yazarçizer takımı, o dönemde verilen brifinge katılıp sekiz dakika ayakta alkış tutan yargı mensupları, o dönemin Emniyet Genel Müdürü olan ve Bugün valilik koltuğunda oturanlarında hesaplaşması gerekmeyecek midir?

Kısaca 28 Şubat için dün “Balans ayarı yaptık” diyenlerin bugün o “balans ayarlarına” bakılması gerekmektedir.

Sonsuzluk ( Osman Özeker) 14.04.2012