3.6 ile hatırlanan DEPREM gerçeği

Çok iyi bildiğimiz, hayatın kaçınılmazlarından, gerçeklerden bir süre uzak kalınca, nasıl olduğunu unutuyor, geçmişte bırakıyor, etkisini, şiddetini, sonucunda ortaya çıkan etkenleri göz ardı ediyoruz, yeniden yaşayıp, unutulmaması gerektiğini hatırlayıncaya kadar.

24 Kasım 2006 Cuma günü, saat:15:33'te uzun zamandan sonra, beşik gibi sallandı yaşadığım şehir. ''Öğretmenler Günü'' yazımın yorum ve mesajlarını yanıtlayıp, başka yazıları incelerken, büyük bir gürültünün ardından ne olduğunu anlamaya çalıştığım saniyelik anlarda, avizelerin, bilgisayar masamın üzerindeki aksesuarların sallanırken çıkardığı sesler, şıngırtılarla hatırlamış olduk, bir süredir yaşamadığımız deprem gerçeğini. Boğazım kurumuş, yanaklarım ''kireç gibi'' tanımlamasına örnek olmuştu, sarsıntı sonrasında. İyiydi herkes, herhangi bir olumsuzluk görünmüyordu etrafta. Evimizin karşısındaki işhanlarından telaşla, koşar adımlarla aşağıya inen insanlar, etütleri boşaltarak evlerine doğru giden öğrenci ve öğretmenler görünüyordu, kaldırımda. Herkesin aynı anda konuşup, seslerin birbirine karıştığı bir ortam vardı sokağın ortasında. Heyecan, panik kolaylıkla anlaşılıyordu insanların ifadelerinden, hareketlerinden.

Kısa sürmüş ama epey bir korku hissettirmişti, ''Kandilli Rasathanesi Deprem Araştırma Enstitütüsü'' verilerine göre 3.1 şiddetindeki sarsıntı. Uzun süre dışarıyı izledim, on bir aylık yiğenim ''Emre'' ile birlikte. Uzun süre gelen geçen, trafik ışıklarında bekleyen araçların, sabırsızlığını gördüm tıpkı Ramazan ayında iftar zamanlarındaki gibi. 17 Ağustos ve 12 Kasım 1999 depremlerini hatırladım, ''orada kimse var mı, sesimizi duyan var mı?'' bağırışları eşliğinde.

Bildiğimiz, yaşadığımız, yaşayacak olduğumuz, doğa olayına karşı yapılanları, hazırlıkları, hazır olmayanları, olası depremlerde karşılaşılacakları düşündüm kısa süreli sarsıntı sonrasında. Televizyon kanallarının, Radyo Televizyon Üst Kurulu'' tarafından cezalandırıldığında yayınlanan, depremle ilgili programları hatırladım, acı bir tebessümle.

Birkaç saniyelik sarsıntıda, bir kez daha hatırlamış oldum,- olduk-, her zaman hazırlıklı olunması gereğini, deprem'in kaçınılmaz olduğunu. Bilip te unuttuğum gerçekler bir kez daha korkuttu, daha sıkı sarıldım, on bir aylık biricik yiğenim ''Emre''me.

Geçmişi unutmadan, büyük acılar yaşanmadan, önlemler alınsın, hazırlıklar yapılsın, kimse sevdiklerinden ayrılmasın, onları kaybetmesin temennisiyle, kaçınılmaz doğa olayının, ''unutmayın, her an gelebilirim, hazırlıklı olun'' uyarılarını herkesin duymasını umud ettim, 3.6 şiddetindeki sarsıntının ardından.

resim kaynağı: www.photo.net.com.