3 Aralık Dünya Engelliler Günü. Siz de bir gün Engelli olabilirsiniz.

Bugün 3 Aralık Dünya Engelliler Günü. Son Yıllarda bu konuya  dikkat çekmek amacı ile  çok çalışmalar yapılıyor.

1992 yılında Birleşmiş Millletler tarafından Dünya Engellliler günü olarak kabul edilen bu 3 Aralık gününde ben de yazımla bu konuya destek olmak istedim.

Dünyada 500 milyon, Türkiye'de 10 milyon engelli olduğu tahmin ediliyormuş. Türkiye nüfusuna göre çok yüksek bir sayı. Türkiye'de engelli nüfusta kadınlar ilk sırada yer alırken özür grupları sıralamasında ortopedik engellliler başı çekiyormuş. Engelli nüfusun en yoğun olduğu bölge Marmara bölgesi ve onu İç Anadolu bölgesi izliyormuş. Yapılan araştırmalarda özür gruplarının tamamında özrün sonradan ortaya çıkma oranının çok yüksek olduğu anlaşılmış. Bu demektir ki bugün sağlam olan bir kişi yaşamının bir döneminde özürlü alabilir. O zaman hepimizi çok ilgilendiren bu konuya daha yakından ilgi göstermemiz gerekiyor.

Özürlüler ile yapılan çalışmaları incelediğimde bu çalışmaların ikiye ayrıldığını fark ettim. Birincisi özrün oluşmasını engellemek. Pek çok kazanın alınacak önlemlerle önüne geçilebileceğini biliyoruz. Örneğin trafik kazaları, ev kazaları, iş kazaları gibi. Tabii kaza vukunda bilinçlı ilk yardım da çok önemli. Bilinçsiz ilk yardım sonucu özürlü kalan bir çok örnek var.

Özürlüler olayında ikinci çalışma özürlünün daha rahat yaşaması, sosyalleşmesi için alınan önlemler. Özürlünün eğitim, sağlık, yönetim, istihdam gibi alanlarda yer alabilmesi için toplumda bazı düzenlemeler yapılması gerekiyor. Örneğin en büyük soruna yollarda, bina girişlerinde, toplu taşımacılıkta karşılaşılıyor. Özürlülerin en büyük şikayeti kaldırımlar, yaya geçitleri, yaya yolları.

Ben özürlü sayılmam ama yaşım icabı dizlerimde sorun başladı. İnanın ben bile sokakta yürürken yüksek kaldırımlardan inip ve çıkarken zorlanıyorum. Keza merdiven trabzanlarının eksikliği merdiven iniş çıkışlarını imkansız yapıyor. Toplu taşımacılıkta karşılaşılan zorlukları anlatmakla bitiremem. Toplu taşıma araçlarının özürlülere uygun olmaması özürlünün refakatçısız dışarı çıkmasını engellemekte ve bu durumda özürlüyü sosyal hayattan alıkoymaktadır. Ayrıca devlet ve özel iş yerlerinde belirli oranda özürlü çalıştırılması kanunlarla mecburi tutulduğu halde halen bir çok işyerinde engelli kadrosu boştur. Bütün bu konularda yapılacak olumlu uygulamalar engellilerin sosyal, kültürel ve iş alanında kendilerini daha iyi ifade etmelerini sağlayacaktır.

Ben umuyorum ki bütün bu uğraşlar ses getirecek ve engelliler daha mutlu ve rahat bir yaşam sürecekler.

Yazımı gene bu sabah okuduğum çok sevdiğim bir tanıdığımın basındaki sözü ile bitirmek istiyorum.

Hayatı Paylaşmak İçin Engel Yoktur.