30. yıl

31 Ekim 1976 tarihi itibariyle asteğmen olarak askerlikten terhis olmuştum. Silvan'da kısa dönem (4 aylık) yedek subay eğitimi alarak yaptığımız askerliğin üzerinden, tam otuz yıl geçmiş. Gönül arzu ediyor ki, dönem arkadaşlarımızla bir yerde buluşup o günleri yâdedelim.

Samimi arkadaşlarım tarafından yazılmış bir anı defterim var. Zaman zaman onu alıp okuyarak o günlere dönerim.

Devlet Operası sanatçısı Aziz Güngör (Urfalı Aziz), canımız ciğerimiz, Nezih Akmehmetoğlu, Paris'te Ermeni saldırısında kaybettiğimiz koruma âmiri Tayfun Sever, Eczacı Yahya Kemal Kaya, Komiser Kemal Anıl, namı diğer kaloriferci Rüstem Şenol, Mustafa Erdoğan, adaşım matbaacı Ahmet Yılmaz Atabeyoğlu, mektuplarımızın hep karışığı diğer adaşım elektrik mühendisi Ahmet Yılmaz ve değerli dost, efendilik timsali Nihat Bilgütay... Hemen aklıma geliveren ik isimler.

Önce izini kaybedip yıllar sonra internetten bulduğum Prof. Dr. Nihat Bilgütay, Amerika'da Drexel Üniversitesi Bilgisayar Mühendisliği Bölüm Başkanı olarak çıktı karşıma... Kendisiyle halen yazışıyorum.

"Silvan'a gideceğinizi öğrendiğiniz zaman neler hissetmiştiniz ve bundan sonra Silvan deyince ne hatırlayacaksınız?" diye sormuşum arkadaşlarıma...

Çok değişik ve ilginç cevaplar var. Ben Silvan'ın sıcağını ve bu sıcaklığa gölge yapacak tek bir ağaç bile bulunmayışını hatırlıyorum öncelikle... Bugün hâlâ aynı durumda mıdır, bilemiyorum. Hayatımın dört ayını geçirdiğim bu güneydoğu kentine bir daha gitme fırsatım olmadı... O günlerde zaten sağ-sol olayları dolayısıyla netameli bir şehir olan Silvan, daha sonra patlak veren PKK terörünün de önemli merkezlerinden biri oldu.

"Niye ağaç dikmiyorsunuz?" diye sormuştum bir gün oradaki insanlara. "Niye dikek ki, benim diktiğim ağacı gece biri gelir söker, onun diktiği ağacı ertesi gün gider ben sökerim" şeklinde mantığını anlayamadığım bir cevap almıştım.

***

Kısa dönemde bize uzun dönem eğitimi veren komutanlarımıza, yeni mezun genç teğmenimize, erkek yüzbaşımıza, tonton binbaşımıza, küfürbaz albayımıza, uzun ömürler diliyorum.

Buradan beni duyan arkadaşlarım olursa, onlarla da haberleşmek istiyorum.

Otuz yıl sonraki halimizle karşılaşmak ilginç olur değil mi?