30'un suçu

Hayatımı düşünmekten vazgeçiremiyorum kendimi. Her yılını, her ayını. Nedense hep hatalarım geliyor gözümün önüne. Yarım bıraktıklarım. Şimdi acıyorum kendime. Sanki her şey boşa geçmiş. Sanki her soluğum heba olmuş. Bu kadar kötü müyüm ben? Bu kadar mı işe yaramazım? Hiç iyi bir şey yapmamış mıyım? Korkmaya başlıyorum. Vakit kalmadı sanki. Öyle çok yapacak şey var ki. Nasıl yetiştireceğim? Ne bir arabam var ne bir evim ne de birikmiş param var.
…
Daha bir hafta önce belki bunları hiç düşünmüyordum.
Korkularım yoktu.
Ümitsizliğim yoktu.
Bugün ne oldu birden bire?
…
Mum üflemekten korkuyorum.
Otuz düşündürüyor bunları bana.
Hepsi onun suçu.
…
Tek bildiğim şey artık daha güçlü olduğum…