37 yaş duyguları

Sanki dünyayı yeni tanıyor gibiyim demiş bir hanımefendi. Veya asıl şeyleri fark etmenin çok zor olduğundan bahsetmiş en son kitabında şair. Asıl şeylerin bu kadar geç keşfediliyor olması ürkütüyor beni. Kendini gerçekleştirme safhasındaki insanlar bile bu farkındalığa yıllar sonra ulaşabiliyorken bizcileyin yaş grubu ne yapacak ? Acaba şu ana kadar kimlerin beni aldattığını ve neleri yanlış yaptığımı sorgulayıp ders alayım ve sonrası hayatıma yön verebileyim diye uğraşılarım da boşuna mı ?

İster istemez şu soru geliyor insanın aklına ? Acaba yanlış yolda mıyım ? Asıl şeyler ta içlerimde bir yerlerde duyuyor da ben mi çıkartmasını bilemiyorum o hazineyi derinlerden ? Uğraşılarımın çabalarımın içimdeki henüz çizilmemiş büyük resimle hiç mi yakından uzaktan ilgisi yok ? Tamam başarılı olmak veya sevdiğin işi yapmanın farklı şeyler olduğunu kavrayabiliyorum. Ve başarının içgüdüsel bir tetikleyici olduğunu ve yaşattığı hazzında farkındayım ancak hem başarılı olup hem de aslolan şey ile yaşamanın da varolabileceğini de pek az kişiden duyabiliyorum

Peki bu sahneyi gecikmeden oynayabilmenin bir yolu yok mu ? Bir sürü şeyi bizlerde ve henüz bu yaşlardayken ıskalayıp duruyor muyuz ? Ve bu hep böyle mi devam edecek ?

Bu tuhaf ümitsizlikten zevk almaya da başladım hafiften.

Saygılarımla

Murat TAŞKIN

İZMİR