- Kategori
- Şiir
38'den kaçış
Bilmiyordum kaç kişi olduklarını
perişan ve bitkindi hepsi
hele biri yirmisinde ya vardı ya yoktu
Munzur dağlarının karları arasında boy veren
kardelen gibiydi dünya güzeli genç kız
öfkeliydi deniz mavisi gözleri
kin ve nefret vardı bakışlarında
ama yine de ağlamıyordu genç kız
kir, ter ve kandan keçeleşmişti uzun ve örgülü saçları
ve kanlar içindeydi çatlamış yalınayakları
ama gözlerindeki ışıltı
kanıtıydı yaşama umudunu yitirmediğinin
ölüme meydan okumuş en zor koşullarda
ve kaçmıştı eli silahlı cellatlardan
katledilmişti tüm aile fertleri
ama o
başarmıştı ayakta kalıp yaşama tutunmayı
hala çakmak çakmaktı gözleri
ve inancı tamdı özgürlüğe dair.