4. deneme

Pes etmeyi-vazgeçmeyi düşünmüyorum.

Yine üstüme fenalıkların bastığı, can sıkıcı bir öğleden sonraydı. "Kapalı yerde durup da ne yapacağım" diye, kendimi sokağa attım. Şehrin belki de en kalabalık caddesinde insanlar birbirine sürtünürcesine hızli adımlarla yürüyorlardı. Onca kalabalığın arasında yalnız insanlar. Birçoğunun aynı hisleri paylaştıklarını düşünmemek mümkün değil. Öyle olmasaydı, sanal alemde onca kişi bir dost, bir paylaşım bulmak için bütün gününü geçirir miydi?

Arkamda konuşarak gelen 2 gencin söylediklerine kulak misafiri oldum. Genç erkek kız arkadaşına dövme yatıracağını anlatıyordu. Daha önce geçici olanından yaptırmış. Genç kız endişe duyduğunu söyledi. "Herşeyin bir başlangıcı vardır"dedi delikanlı ."Önce en küçük motifle başlanır. Daha sonra istediklerine geçersin."

Belliki farklı olmak istiyorlardı.

Sıradanlık korkutuyor gençleri. Herkes gibi olurlarsa şehrin onları yutacağını, asla "Bizde varız!!" diyemeyeceklerini düşünüyorlar. Yanımdan geçip gittiler. Gözden kayboluncaya kadar onları izlemeye devam ettim. Giyimleri de onları görmeden önce tahmin ettiğim gibiydi.

Anne babalarını hatta kendilerini aşmak isteyen, galiba biraz da haklı olarak hayattan korkan genç insanlar!! Zor günler sizleri bekliyor. Allah yardımcınız olsun..