4+4+4= ?

Yaklaşık on günden beri  Türkiye’nin gündemine oturan ; 14/06/1973 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren Temel Eğitim Kanunda yapılması istenilen köklü değişikler üzerine ideolojik yaklaşımlardan uzak bir şekilde düşüncelerimi paylaşmak istedim sadece…

Yıllardır her hükümet değiştiğinde değişen eğitim politikaları nedeni ile eğitim sistemimiz yap-boz tahtasına çevrilmiş, şimdi ise;  zorunlu eğitimin kendi içinde kademelendirilerek her bir kademesi dörder yıldan oluşan üç kademede toplam oniki yılda tamamlaması, öğrenimin 6 yaşında başlaması hedeflenmektedir.

Hedeflenen; eğitimin-öğretimin ilk devresi olarak önerilen ilköğretime başlama yaşı olarak altı yaş uygulaması senelerce önce denenmiş, başarılı olamadığı için vazgeçilmiştir. Çocuklar uykusuz, yorgun ve bireysel sorumluluklarını öğrenemeden okula gittiklerinde tuvaletini dahi yapamayan öğrenciler olduğu anlatılmaktadır.

Bilinmektedir ki şehirlerde artık anne ve baba çalışmakta ( tabii iş bulabilirlerse ) tır. Altı yaşındaki bir çocuğun kendini okula hazırlaması mümkün müdür ?

Zorunlu eğitimin kendi içinde kademelendirilmesi; sekiz yıllık kesintisiz eğitim nedeniyle kapanan İmam Hatip okullarının orta kısmının canlandırılmasına yönelik olduğu, eğitimin esnetilmesinin amaçlandığı yönünde düşüceler yaygındır.

Bu konuda büyük tehlike maalesef okutulmayan kız çocuklarının dramıdır.

Onbeş yaşından büyük tüm yurttaşlarımızın ortalama okuma süresinin altı yıl olduğu, bütün teşviklere rağmen bu oranın kız çocuklarında dört yıl olduğu gerçeği karşısında  ; hala kırsalımızda ve varoşlarda kızlarını okula göndermeyen yobazların eline büyük fırsat geçecek AÇIK ÖĞRETİM maskesine sığınarak ilk dört yıldan sonra çocuklarını okula göndermeyeceklerdir.

Bu konuda bir başka yanlış da; beşinci sınıftan sonra çocukları mesleğe yöneltme gibi bir gerekçe ileri sürülerek on yaşına gelmiş bir çocuğu mesleki alanlarda tercih yapmaya zorlamaktır ki bunun hiçbir bilimsel dayanağı yoktur. Okuduğum  kadarı ile sadece Almanya’da bu yaş on dört, Kuzey Avrupa ülkelerinde ise on yedidir. 

Bir başka konuda eğitimin son devresinin de açık öğretim şeklide tamamlanması düşünülmektedir ki; bu son derece sakıncalı ve fırsat eşitliğine de aykırıdır. Maddi gücü yerinde olan anne baba çocuğunu okula göndermektense Üniversiteye Hazırlama Kurslarına göndereceklerdir ki bence de makul olan da budur. Gönderemeyenlerin çocukları da çalışabileceği bir iş bulursa UCUZ EMEKÇİ OLACAKTIR…

Çünkü; öyle bir sistemiz var ki; çocuk üniversiteye gidiyor ama basit bir havuz, yol problemini yapamıyor, çok basit kelimelerle yabancı dil konuşamıyor, daha da ileri gideyim okuduğunu anlayamıyor.

Milli Eğitim Sistemimizde reform adı altında değişiklik yapılacak ise öncelikle; sınıf sayısı artırılsın, fizik,  kimya hatta yabancı dil dersleri laboratuar ortamında verilsin. Asıl önemlisi;

Türk Milli Eğitimin Temel Amaçları ile ilgili yasanın giriş bölümünde belirtilenler uygulansın, Siz ne dersiniz ?   

MİLLİ EĞİTİM KANUNUN GİRİŞ BÖLÜMÜ 

Türk Milli Eğitiminin genel amacı,Türk Milletinin bütün fertlerini,

1. Atatürk inkılap ve ilkelerine ve Anayasada ifadesini bulan Atatürk milliyetçiliğine bağlı; Türk Milletinin milli, ahlaki, insani, manevi ve kültürel değerlerini benimseyen, koruyan ve geliştiren; ailesini, vatanını, milletini seven ve daima yüceltmeye çalışan, insan haklarına ve Anayasanın başlangıcındaki temel ilkelere dayanan demokratik, laik ve sosyal bir hukuk Devleti olan Türkiye Cumhuriyetine karşı görev ve sorumluluklarını bilen ve bunları davranış haline getirmiş yurttaşlar olarak yetiştirmek;

2.Beden, zihin, ahlak, ruh ve duygu bakımlarından dengeli ve sağlıklı şekilde gelişmiş bir kişiliğe ve karaktere, hür ve bilimsel düşünme gücüne, geniş bir dünya görüşüne sahip, insan haklarına saygılı, kişilik ve teşebbüse değer veren, topluma karşı sorumluluk duyan; yapıcı, yaratıcı ve verimli kişiler olarak yetiştirmek;

3. İlgi, istidat ve kabiliyetlerini geliştirerek gerekli bilgi, beceri, davranışlar ve birlikte iş görme alışkanlığı kazandırmak suretiyle hayata hazırlamak ve onların, kendilerini mutlu kılacak ve toplumun mutluluğuna katkıda bulunacak bir meslek sahibi olmalarını sağlamak;

Böylece bir yandan Türk vatandaşlarının ve Türk toplumunun refah ve mutluluğunu artırmak; öte yandan milli birlik ve bütünlük içinde iktisadi, sosyal ve kültürel kalkınmayı desteklemek ve hızlandırmak ve nihayet Türk Milletini çağdaş uygarlığın yapıcı, yaratıcı, seçkin bir ortağı yapmaktır.