4.Uluslararası İstanbul Taş Heykel Sempozyumu

İstanbul 4.Uluslararası Taş Heykel Sempozyumu bu yıl Ekim ayında Fındıklı Parkında gerçekleşti. Heykellerin yapımına zaman zaman tanık oldum, fotoğraflar çektim. Sempozyuma 5 yerli beş de yabancı heykelci katıldı. Marcelo Wog (Peru), Topaz (Almanya), Hiroyuki Asano (Japonya), Janina Rudnicka (Polonya), Roland Mayer (Almanya), Ayşe Sibel Kedik, Özgür Turhan, Evrim Çamoğlu, Atilla Galip Pınar, Sıla Şen (Türkiye) .

Festivalin özelliği açık bir alanda gerçekleşmesi ve heykel yapımının gelen geçen tarafından aşama aşama izlenebilmesi. Böylece bu dev heykelleri yapanların Kaf dağının öte tarafında yaşayan yaratıklar değil, bizim gibi eti kemiği olan bir insan olduğunun gelene geçene gösterilmesi.

Arada sırada gazeteciler de uğruyor ve sanatçılarla röportaj yapıyorlar. Üretim sürecinde izlenmenin kendilerini etkileyip etkilemediğini, halkın bu sanata yaklaşımını vs. soruyorlar ...

Sanatçılardan, gelinliğe benzeyen heykeli yapan Atilla Galip Pınar sempozyum günlerinden bir anısını şöyle anlatıyor:

“Geçenlerde çok düzgün konuşan, iyi giyimli birisi geldi ve “Bu yaptığınız mimarlık mı oluyor?” dedi.

Sanatı “geniş kitlelere” ulaştırdıklarını hayal edip Boğaza karşı memnun mesut, heykel yontarken böyle “hoş” bir soruyla karşılaşan sanatçılar şaşkın ...

Sempozyumda kullanılan taş, gri-beyaz renkli İstanbul’un kükürt kokulu yerli Marmara mermeri ... Mermerleri ve yeri belediye vermiş. Böylece sanatçılar, bu büyüklükte eserler yapma fırsatı bulabilmişler. Bir ay süresince mermerler yontuldu, mermer taşların içine bir ruh üflendi...

Sempozyuma katılan Türk heykelciler, ülkemizde bu sanatı icra etmenin çok zor olduğunu söylüyorlar. Yapım aşamasının çok uzun sürmesi, yer bulma gerçekten de bir mesele. Heykel sanatıyla ilgili yazıların, haberlerin basında daha sık yer almasını istiyorlar. Yaşama alanlarımıza daha sık heykel yerleştirilirse halkın yaklaşımının kısa sürede değişeceği ve sık sık düzenlenen heykel sempozyumlarının bu sanatı daha geniş yığınlara ulaştırabileceği umudunu taşıyorlar.

Heykeller hala Fındıklı Parkında ... Daha sonra İsanbul’un diğer parklarında da sergileneceklermiş. Heykel bize alerji yaptığı için midir nedir galerimdeki fotoğraflarda da göreceğiniz üzere daha şimdiden heykellerin üzerini yazıp çizmişler. Alerjisi olanlar ellerinin eriştiği yerleri hiç affetmemiş.

Üzerini çiz, boz, kır; tükür, devir ...

Bir tanıma göre aydınlanma, insanın kendi ihmaliyle düşmüş olduğu bir “ergin olmama” durumundan kurtulmasıdır.

En kısa zamanda ve hep birlikte aydınlık günlere kavuşmak dileğiyle ...