45

45 yaşına geldiğinizde insanların sizden neler beklediklerini hiç düşündünüz mü? Nasıl bir insan, nasıl bir anne, nasıl bir evlat, nasıl bir arkadaş, nasıl bir çalışan olmanız konusundaki dayatmaların farkına vardınız mı hiç?

45 yaşıma geldiğim bu sene farkettim ki sohbetlerin konusu bile değişti.1 sene önce "hayatını yaşa, bir daha mı geleceksin bu dünyaya, paşa gönlün ne istiyorsa onu yap" diyen insanlar bir anda fikir değiştirip " kızım bu günler artık son şansın. birini buldun mu yapış, artık gençleşmiyorsun, bak 3-5 sene sonra kızın da gidecek kalacaksın yalnız başına. Uygun birini bul ve kır kı...nı otur adamla" demeye başladılar. Neden? Yalnız kalacak olan benim. Sizin için beni alacak 55-60 yaşındaki adama hasta bakıcılık yapmam mı daha uygun ?

Dikkat edin bakın evini karısını bırakıp, delirip küpe takıp, dövme yaptırıp, motor tepesine atlayan ya da çiçekli pantalonlarıyla Bodrum'a yerleşip Oxfordlu balıkçı edasıyla dolaşan adamlarla orasıyla burasıyla oynamaya başlayıp, estetisyen ya da diyetisyenlerden çıkmayan,  kendinden 15 yaş küçük adamlarla el ele gezen kadınlar bu gereksiz aktivitelere hep 45 yaşlarında başlamışlardır .

Bu yaşta sizden en güvenilir arkadaş, en tecrübeli eleman, en anlayışlı ve şevkatli anne, en olgun kadın, en dayanıklı evlat, en sorunsuz sevgili olmanız beklenir. Bir kere o "Annemi daha iyi anlıyorum" geyiği külliyen yalan. Anlamıyorum ve anlamayacağım. Biz farklı kuşakların kadınlarıyız .Yetişme şartlarımız, kafa yapımız, burçlarımız bile farklı. Yine de anlamasam da seveceğim . En güvenilir arkadaş ta değilim. Sağım solum belli olmaz "yapmaz o anlayışlı kadındır, demez öyle şeyler " diye düşündüğünüz her şeyi yapmaya hakkım ve eğilimim olabilir. Hep ben mi anlayışlı olacağım kardeşim biraz da siz benim kaprisimi çekin.

Her an düzenli, her an planlı, her an organize, her an cüzdanında para olması gereken, her an her yere yetişebilen, her an anlayabilen ve her an emre amade anne olmanız gerekmektedir. Eh kolay değil 18 yıldan fazla bir zaman anne olarak artık her şeyi çözmüş ve her şeyi sağlama almış olmanız gerekmektedir. Peki niye ben öyle hissetmiyorum? Düzen ve plan işini oturttuk ama ben hala beni sabaha kadar uyutmayacak sürprizlere hazır değilim. Cüzdanımda hala onun için yeterli para yok, kızımın hala davranış bozuklukları var. Neden ben bunları koskoca 18 yıl içinde halledemedim? 45 yıl daha mı gerekli acaba yaptıklarım ya da yapmadıklarımdan ders çıkarıp bunları uygulayabilmem için.? Şunu anladım ki 70 yaşında bile asla yetebilen bir anne olamayacağım çünkü çocuğumu ne yaparsa yapsın affetmeye ve sevmeye programlanmışım.

Bir de birinin sevgilisi olma durumu var. Bu yaşta kimse size sevgili olmayı yakıştırmaz. Karşılaştığın eski ya da yeni tanıdıkların hepsi " tekrar evlendin mi?" diye sorarlar. Kimse hayatında biri var mı diye sormaz. Bu durum ben yaştaki kadınlar için garip bir dayatmadır. Nedense kimse koca değil sevgili istediğimi anlamaz. Kendilerince "Hayatım sen zor kadınsın, çok dik başlısın" gibi komik bir mantık geliştirmişlerdir. Ben zor değilim, hiç olmadım. Ben ne istediğini bilen, prensipleri ve bir düzeni olan, çalışan bekar bir anneyim. Sınırlarım ve köşelerim olmak zorunda. Zor kadın ne istediğini bilmeyen, dengesiz, anlık yaşayan kadınlardır. Bunların ne zaman ne yapacağı hiç belli olmaz ve adamı çok yorarlar. Ben öyle değilim ki. Beni güldür, beni besle, bana şevkat göster, arada elimi tut, öp. Canımı ye. Ben en kolay kadın tipiyim aslında; hemen sahiplenirim, hemen benimserim, hemen severim. Sormam, karışmam, 3 .gün sıkılır evine gönderir sonra üzülür sırnaşma moduna geçerim. Ne düşündüğüm, ne hissettiğim hep dilimdedir, yormam, komik ve keyifliyimdir, alttan alırım, sakinliği ve evimi severim, her an elinin altında olurum. Neresi zor bu kadının?

45 yaş güzel. Ben çok sevdim. Herkesin benden beklentileri tavan yapsa da ben yine de çok sevdim bu yaşı. Menapoz'a 5 kalmış bana ne! Kilo almışım sarkmışım kime ne! Beni böyle sevin kardeşim !, Sevgilim de yok. Olmasın ne yapayım. Olmayınca olmuyor oldurmaya çalıştıkça karşıma daha kötüleri çıkıyor onu da istemiyorum. Param yok. Olmasın sağlığım ve işim var. Biraz daha çalışır kazanırım. Elimde en önemlisi var, hepsini gözümde yerle bir eden bir şeyim var. Farkındalığı'mın en üst noktasındayım. Ne olduğumun, kim olduğumun, kimi sevip kimin beni sevdiğinin, bundan sonrasın da ne yapmam gerektiğinin, ne istediğimin, ne istemediğimin her şeyin farkındayım. Farkı fark eden insanlarla, benim seçtiğim insanlarla devam ediyorum yoluma. Bir kadın 45 yaşında daha fazla ne ister ki?

Esra Kaner