5 ytl verebilir misiniz?

Zaman zaman aklıma çok güzel projeler gelir, gerçekleşse ne güzel olur diye düşüncelere dalar, giderim.

Kaç gündür MB sayfasına baktığımda Blog Yazarları sayısı takılıyor gözüme. 4235 kişi olmuş bugün itibariyle. Üye olup yazmaktan vazgeçenleri, ayda yılda bir yazı ekleyenleri 235 kişi kabul edersek, 4000 tane MB üyesi var demektir bu.

Bu 4000 üye de elbette arkadaşlarının bilgisayarından yazmıyorlardır yazılarını. Durum böyle olunca da 4000 internet kullanıcısı tablosu çıkıyor ortaya. İnternet hizmeti için aylık ortalama 20 ytl ödendiğini düşünelim. Bu parayı ödeyebilen insanlar yardıma muhtaç birilerine de ayda 5 ytl ödeyebilirler bence.

4000 kişi, tıpkı internet hizmeti için düzenli olarak ödedikleri para gibi, ayda 5 ytl de yardım için düzenli bir ödeme yapabilirlerse, benim ütopik projelerimden biri gerçek olur.

4000 kişinin ödeyeceği 5'er ytl ayda 20.000 ytl yapar. Bu 20.000 ytl her ay, gerçekten ihtiyacı olan 40 üniversite öğrencisine ayda 500'er ytl'lik burs olarak ödense. Ya da her ay, ayrı bir köy okuluna bu para toplam olarak gönderilse...

Fazla mı hayalciyim? Sanmıyorum! Kendi çapımda bu tür küçük organizasyonlar yapmış, hepsinde de başarılı olmuşumdur. Yıllar önce ' 1000 ailden 10'ar TL ' diye bir proje ile gitmiştim muhtarımıza. 1000 pilot aile seçip, onların yardımıyla üniversite öğrencilerine burs sağlamaktı yine amacım. ' Adımız, ''para yediler'' 'e çıkar diye çekinmişti muhtarımız, projemi hayata geçirme konusunda benimle aynı fikre sahio olduğu halde. Üstelik bizim mahallede böyle bir organizasyona seve seve katılacak sayısız insan tanıyordum.

İşin içine para girince ne yazık ki durum hep böyle oluyor. Benim küçük, ama kendimce değerli projelerim de hayal olmaktan öteye geçemiyor. Diyeceksiniz ki; bir kurumda çalışarak da yardımcı olabilirsin. Elbette bunu da yapıyorum elimden geldiğince. Ama, düşünsenize ' MB çocukları ' diye 40 tane pırıl pırıl gence, ya da köy okullarına yardımcı olduğumuzu. Hem de ayda sadece 5 ytl vererek...

Sözün burasında psikolji öğretmenimin neredeyse her ders söylediği; bir tahta çübuğu herkes kırabilir, ama 20 tahta çubuğu birbirine bağlarsanız kimse kıramaz deyişi geliyor aklıma. Bireysel yardımlar hem yetersiz kalıyor, hem de çok az sayıda insana ulaşılabiliyor yardım için.

Biliyorum, bu projem de hayata geç(e)meyecek. Ama umarım bu yazıdan ilham alıp, en azından kendi çevrelerinde benim gibi küçük organizasyon yapanlar olur. Bırakın MB ailesini, bir apartmanda oturanlar bile bu projemi uygulayıp her ay bir çocuğa eğitimi için burs verebilirler.Unutmayalım ki en iyi yatırım, insana yapılan yatırımdır.