571

Öncelikle günaydın. Hepinizin geçmiş Zafer Bayramını kutlarım. Biliyorsunuz yaklaşık 16 yıldır resmi bayramlarımızı kutlayamaz hale geldik. Ülke olarak yeni bir sisteme evrildiğimiz şu dönemde içimizde birçoğumuzun burukluk hissi mevcut. Halihazırda hepimiz Türkiye'nin geleceği hakkında farklı ve karamsar düşüncelere sahibiz çünkü Türkiye Cumhuriyeti artık bir daha ideolojisini bildiğimiz ve Atatürk önderliğinde benimsediğimiz bir Cumhuriyet olmaktan çıktı ve şu anda bir denge arayışı içerisinde. Sayın Tayip Erdoğan liderliğinde  bizim de tam olarak bilemediğimiz ve dolayısıyla algılayamadığımız bir yöne doğru gün ve gün  ve bir hayli hızlı bir biçimde ilrliyor. Bu değişimin ülkeme ve milletime hayırlı gelmesi dileğiyle 571. bloğuma başlarken her birinizi sevgi ve muhabbetle selamlıyorum.

Bugün alışılmış bloglarımdan farklı bir bakış açısıyla yazıyorum. İki gün önce 500. bloğumla ilgili yazmış olduğum esinden bir hayli değişik bir bakış açısıyla ve özellikle Milliyet Blog kurumuna dahil olduğum 7 sene 4 ay ve 21 gündür yazan bir yazar olarak bu 570 bloğu yazan Anıl Yiğit'ten çok farklı olarak bazı değerlendirmeler yapmak istiyorum. Bu yazım hayatında bana eşlik etmiş Güz Özlemi, Ata Kemal Şahin, Nedim Üstün, rahmetli Erdal Ceyhan, Nil Alaz, Tülay Eker, S. Ayhan, Ersin Kabaoğlu, Ayşegü Hayvar, Şahin Özşahin gibi birçok yazarla beraber bu sosyal medya platformunda bir şeyler başarmış olmanın rehavetine kapılmadan elimden geldiğince gerçek ve samimi olarak insanları bilinçlendirmenin peşindeydim. Bunu yaparken Edebiyat, Siyaset, Ekonomi, Müzik, Spor, kısacası hayatı tanımlayan tüm alanlarda var olmaya özen gösterdim. Bunu yaparken iki amacım vardı:

İlki kişisel yazgımı bilinçli bir birey olarak yaşadığım toplumca kabul görecek bir biçimde gerçekleştirmek;

İkincisi ise bir yazar olabilmek için gerekli altyapıyı, çalışmayı, gayreti ve istikrarlılığını göstererek bu konuda yetkinleşmek.

Anıl Yiğit olduğumu gizlemeden yazar kimliğim olan Eric Van Buyten'in sınırsız özgürlük alanından faydalanarak Türkiye'deki CİNSELLİK, SİYASET, DİN ve ANANE gibi zorlukla üzerinde yazılabilecek meseleleri değerlendirerek CESARETLİ, ÖZGÜR ve ÖZGÜN bloglar üreterek konuların derinine inerek insanlar üzerinde oluşturulmuş ÖNYARGI, YARGI, KANI ve bilimsel olmayan her türlü düşüncelerden arındırmak amacıyla güne değin konuştum, yazdım, düşündüm ve farklılıklar yarattım. Bu sanal kişilik Anıl Yiğit'in korunmasından, hunharca eleştirilip yok edilmesinin önüne geçilmesinden birinci derecede sorumlu KALKAN vazifesi gördü. Yarattığım bu kişiliğe inancım sonsuz olduğu gibi zaman içerisinde toplumsal onay aldıkça Anıl Yiğit ile aynılaştığı konusunda hem fikirim. Yurdagül Alkan hanımefendinin açıkça beyan ettiği üzere BEN EN TABİ OLARAK HER ZAMAN ANIL YİĞİT'tim.Diğer taraftan da yaşça olgunlaştığım, yazan olarak yazarlaştığım bir dönem yaşadığımın da ayrıca farkındayım. Bu nesnel bilinçlilik halinin çocukluğumdan beridir benim en büyük destekçim oluğunu bugün kıvançla belirtmekten imtina etmiyorum çünkü bu özelliğim beni gerçek bir dünya vatandaşı yapıyor.

Özellikle Erdal Ceyhan'ı kaybettiğimizden beridir -beni denetleyecek bir üstadın kalmaması itibariyle- otokontrolüm artarak daha az, daha seyrek fakat daha VERİMLİ bloglar üzerinde çalışıyorum. Öte yanda TOPLUMSAL MESELELER ÜZERİNDEN blog üretmek konusunda son derece ürkek davrandığımın farkındayım. Ancak Türkiye Cumhuriyetinin bu hızlı değişimi bizi KİŞİSEL BAZDA nesnel yazı yazabilmek konusunda ne yazık ki CESARETLENDİRMİYOR. Yoksa değişen ben değil, kesinlikle tüm toplum.

İnsanları, hayvanları, doğayı, yaşamı ve yaşamayı sorgusuz seviyorum. Bir birey olarak ödevlerimi eksiksiz yerine getirdiğim konusunda tereddütlerim artık yok oldu. Ve bu olgunlaşmışlık hali daha çok topluma yönelik değil de kendime yönelmem konusunda bende net bir inanç oluşturdu. Ve dolayısıyla MB ortamından yapabileceklerimin sınırına ulaştım.

Bu 571 blogla beraber sizleri tekrar selamlarken umarım ileride çıkaracağım kitaplarla ilgili olarak sizlerde OLUMLU bir izlenim bırakmışımdır.

Kalın sağlıcakla...

ANIL