60' dan sonra özgürlük savaşı

Altmış yaş ve üstü nihayet bize baka baka özgürlüğünü ilan etti. Ebeveynler baktı çocuklar istedikleri şekilde yaşıyor, hiç yaşayamadıkları özgürlükleri akıllarına geldi artık isyandalar. Yeni nesil eşlere baktılar, en ufak sıkıntıya bile müdanaları yok, onların da kalmadı. Baktılar ilişkiler bağırış çağırış, saygısızda yürüyebiliyor onlar da saygılarını kaybetti. Baktılar bekârlar daha rahat yaşıyor, evde çifte bekâr başına buyruk yaşıyorlar.

Anneleri kendi kızları eğitti, çoğu başını alıp alıp gençliğinde gidemediği her yere gitme, yapamadığı her şeyi yapma derdinde. Yanında eşini istemiyor, kendi akranı hanım arkadaşı ile yenidünyayı keşfediyor. Cafe, restoran kültürü nedir öğreniyor, eve geç geliyor. Gençliğinde yaşadığı kayınvalide dırdırı, adamın kabalığı, maddi sıkıntı, kol kırıldı yen içinde kaldı gibi her türlü problemi yuttu şimdi çatır çatır cevap veriyor, hakkını arıyor. Yaşın ilerlemesinin de verdiği rahatlıkla kaybedecek bir şey olmadığını düşünüp hürmeten hareketler yerine rahat hareket ediyor. Son derece prensipli haftalık buluşmalar gerçekleştirip itina ile arkadaşları ile dertleşiyor.

Babalar erken evlenmenin yüklediği sorumluluktan çocuklar büyüyünce silkelendi, işin içine emeklilik de girince eskiden kafa dinlemek için kaçırdığı her fırsatı değerlendiriyor. Çalışıp didinme arasında keyifle seyredemediği tüm maçları, tekrarları ve yorumları dahil seyredebiliyor. Gün boyu gündem seyredip, devlet büyükleri ne zaman tuvalete gitmiş o detayı bile kaçırmıyor. Şekerlemeler, uyuyan prens hikayesine döndürülmüş, miskinlik hat safhada, üstüne bir de huysuzluk ediyor. Kimi sıkıntıdan oğlunun eski bilgisayarına sarmış internette tavla oynuyor, kimi eşindeki değişimden rahatsız sana ihtiyacım yok, sensiz de yaşarım havalarında mutfağa kadar girmiş yağda yüzen mönüler üretiyor.

Gün boyu balık tutanı, bahçeye saranı, evde temizliğe karışanı, tekrar çocuk olup torunla kavga edeni bile var. Aşk bitmiş, sevgiden geçilmiş, herkes kendine dönmüş sanki. Ne oldu da böyle olduğuna bizim çağın “aramızda elektrik yok” cümlesine benzer “eskisi gibi hissetmiyorum artık annene ya da babana” şeklinde cevap veriyorlar. “Bu yaştan sonra boşanacak halim yok ama bundan sonra ben daha önemliyim, artık böyle” şeklinde rest çekiyorlar.

Dünya değişiyor, kötüye gidiyoruz bağırışları arasında herkes daha iyi yaşama derdine düşüp, otomatik olarak değişiyor. Değişim anne-baba olma, kutsal görev bile tanımıyor. İleri yaş, değişime ayak uydurma çabası içindeyken bir de yaşın getirisi mecburi değişimler başlıyor. Ortaya karşılıklı anlayış beklentileri çıkıyor ama bir türlü uzlaşılamıyor. Özgürlük savaşı altmışında bile değerli oluyor.