- Kategori
- Deneme
64...
Bugün bankadaki son günüm diye başlayan yazımın üzerinden tam 64 gün geçmiş. Ankara’dayım. Geçici olarak ders anlatmaya geldiğim bir devlet bankasının 2.si sınıf Anadolu otellerindekini andıran izbe bir otel odasında. Kafam karmakarışık. Huzursuzluk diz boyu. Allah’ım diyorum içimden, sessizce, bana sadece bir ışık göster. Bedenimde kalan son fer zerresine kadar o yolda koşacağım. Sabır sebat göstereceğim. Biraz, sadece biraz önümü görmek istiyorum. Yorgunum, endişeliyim. Sabahları huzursuz uyanıyorum. Son 64 gündür her sabah huzursuzluğu duydum. Aksama doğru o huzursuzluğu biraz üzerimden atıyorum ama uyandığımda yine aynı huzursuzluğu hissediyorum. Hemen bir sigara yakasım geliyor.
Pargalı İbrahim’i düşündüm; yükselmiş devletin zirvesine gelmiş. Sonra katledilmiş. Olsun dedim, katledilse de aradan asırlar geçmiş biz hala onu anıyor ve hatırlıyoruz. Bir Tayfun Dolunay gelip geçecek bu dünyadan kimsenin umurunda bile olmayacak. Pargalının kaderini tercih ederdim.