81 İlin Cesur Yüreği: 01 Adana

       Ben çocukken yazı yazmayı hiç sevmezdim. Komposizyon ödevi verildiğinde yere oturup tepinerek ağlayasım gelirdi, öyle zordu benim için?? Ama bir gün canım öğretmenim Ülkiye Candan "haydi bakalım sevdiğiniz bir şehri anlatın bana" dedi. Yazı yazmaktan nefret eden ben, koca bir sayfayı doldurmuştum Adana’yı anlatırken. Öyle ki öğretmenler odasında inanmamışlardı yazdığıma(nasıl ümitleri yoksa)Sonra sınıfta okumuştum herkes alkışlamıştı. Ülkiye Hocam’ın yüreklendirmesiyle de aşka geldim.  Daha da önünü alamadılar, hep yazdım  (yıllar sonra da o yazdığım ilk yazıyı verdi bana, hala saklarım)

     Yazı yazmayı sevdim, edebiyatı sevdim, tiyatroyu sevdim ve daha liseye başlamadan ben edebiyat öğretmeni olmaya karar verdim. Adana beni şu an bu noktaya getirdi. Anlayacağınız Adana’ya bir de vefa borcum eklendi

     Aslında çoğu şeyin başlangıç noktası Atatürk de demiş ya “Efendiler, bende bu vakayiin (milli mücadele) ilk teşebbüs hissi bu memlekette, bu güzel Adana’da vücut bulmuştur. 

    İlham perisi gibi şehir. Çoğu bilinen sanatçı, oyuncu, şarkıcının toprağı burası. Zaten öyle verimli bir yer ki baston eksen meyve yetiştirirsin. İnsanları cana yakın. Yapmacık bir samimiyet değil kastettiğimiz. Haberlerde en ilginç olaylarda sağ üst köşede Adana yazısını görebilirsiniz.  Akla gelmeyen onca ilginç şeyin altında “imza:Adana” yazabilir.  (E sıcak anam sıcak olsun o kadar)

    Canım memleketimin canım insanları işte. Kardan adam yapmayı bilmezler ama kar yağdığını görünce “dellenirler” Acıyla yoğrulduklarından mı bilmem kebabından şalgamına acıyı severler. “balcan, küncü, banadura, cibindirik, cıncık, cülük” desen ancak bir Adanalı gelir anlar seni. Baraj yolundan gidelim demek manzaranın  tadını çıkartmanın diğer adı.

    Tamam kabul azıcık üç şekerli:) Mesela; bu şehirde akan trafikte dolmuştan adam sarkar. Görevi müşteri toplamak. “Gözlüğümü yanıma alamadım evladım dolmuşun üstünde ne yazıyor” diye soran dezzeler (teyzeler) olmaz o yüzden.  O muavin yönlendirir zaten.  Çıkar bağırır "şakirpaşa" diye sen de o tonlamayı hayatta unutamazsın:) Koca koca belediye otobüslerini ablalar kullanır.  Kadınlar günlük hayatta hep vardır. Yiğitliklerine laf yok . Onlar ezelden beri böyle anılır. Çanakkale’deki “Adana Bayırı”nın dili olsa da söylese keşke...

    "Çanakkale’de bulundukları bayıra sis basınca 50 metre ileride İngiliz-Anzak gavurunu keklik gibi avladıklarından İngiliz komutanlarının “O bayıra yaklaşmayın orada Allah'ın adamları yani Adanalılar var!” diye ikazda bulunmuşlardır. 901 Adanalı şehidin kanı ile yazılmış bir kahramanlık destanı ile çıkmış bir sözdür;  “Adanalıyık..! Allahın adamıyık..!”

    81 ilin cesur yüreklerinden 01'i. Ve bugün vatan toprağına namert eli değdirmeyen Adanalıların zafer günü. Vatan sevdalılarının zaten sınırları olmaz. Diğer kahraman illerimize dediğimiz gibi iyi ki varsın Adana! ya da bizim tabirimizle 

"Allah'ınıza gurban Adana"