93 günlük iktidar (V.Murad)

Osmanlı hanedanının kimilerine göre 33.ncü, kimilerine göre ise 35.nci padişahı olan V.Sultan Murad Abdülmecid'in en büyük oğlu idi. Zaten Abdülmecid'den sonra tahta çıkan kardeşi Abdülaziz'in tahttan indirilmesiyle, Abdülmecid'in dört oğlu sırasıyla padişah olmuş ve en son Vahdettin ile hanedan son bulmuştur.

V.Murad, 30 Mayıs 1876'da 36 yaşında tahta çıktı. Tahta çıkacağı günün bir gün önceye alındığı kendisine bildirilmediği için dairesine gelen askerler tarafından tutuklanacağı korkusuyla depresyona girmiştir.

V.Murad, nazik, hassas ve ilgi çekici bir yüz güzelliğine sahip bir adammış. Çok iyi Fransızca bilir, bu dilde edebi ve felsefi bir çok kitabı getirtip okur, şiirle, müzikle meşgul olurmuş. Giyimine de o kadar dikkat edermiş ki ona 'İstanbul'da Parisli bir genç' derlermiş.  

Bu özellikleri dolayısıyla, meşrutiyet kurulması düşünülen imparatorlukta hükümdarlığa en layık insan olarak düşünülür.

Fakat iki hastalığı vardır; biri son derece müsrif olması, diğeri de içkiye aşırı derecede düşkün olması.

Saltanat darbesi gecesi yaşadığı korku, tedavisi mümkün olmayınca gün günden daha ağırlaşıp cinnete kadar gitti. Serasker Hüseyin Avni Paşa tarafından dairesinden alınıp arabaya götürülürken önce süngülü askerleri görüp korktu, sonra arabada Hüseyin Avni Paşa kendi tabancasını Sultan Murad'a verip, "Eğer vücudunuza bir zarar gelme ihtimali olursa iptida kulunuzu itlaf buyurun" deyince, V.Murad, kötü şeyler olacağı düşüncesiyle bundan da çok kortu.

V.Murat'ın ilk büyük cinneti amcası Abdülaziz'in ölümünden bir gün sonra gerçekleşir. Rivayete göre merdivenden inip çıkarken yarıdan dönüyor, huzuruna giren nazırları kucaklayıp öpüyormuş. Bir gün kendisini Yıldız Sarayı'nın havuzuna atmış, bir gün ata ters binmiş, en sonunda "Kan istemem, padişahlık istemem" demeye başlamış.

Bu tip olaylar öyle çok olur ki artık padişahın durumu halktan gizlenemez. Bu durumda bir padişahla meşrutiyetin ilan edilemeyeceğine kanaat getiren Rüşdi ve Mithat paşalar velihat Abdülhmid ile gizli görüşme yapıp V.Murad'ı tahttan indirmeye karar verirler.

Bunun üzerine 93 gün sürdürdüğü saltanatı sona erdirilen padişah Çırağan Sarayı'na kapatılır ve ölümüne kadar tam 27 yıl 11 ay 29 gün dışarıyla ilişkisi tamamen kapalı, fakat her arzusu yerine getirilerek hapis hayatı yaşar.

Aslında tahttan indirilip ailesiyle Çırağan'da zorunlu ikamete tabi tabi tutulduktan 2 yıl sonra akıl sağlığı düzelir.

Abdülhamid'in idaresini beğenmeyen, gazeteci ve bir süre Galatasaray lisesinin müdürlüğünü de yapmış olan hükümet muhalifi Ali Süavi bunun üzerine V.Murad'ı tekrar tahta çıkarmak için 20-25 kişiyle bir darbe girişimi yapar, ancak başarılı olamaz ve öldürülür.

İşte bu olaydan sonra V.Murad'ın hayatı daha yasaklı hale gelir. Dışarısı ile ilişkisi tamamen kesilir.


Son derece iyi eğitimli ve hükümdarlık vasıflarına uygun birinin bu hastalıklı hali insanı düşündürüyor tabi ve hemen Fatih'in kanunnamesini akla getiriyor. Kardeş katlinin 1.Ahmed'ten sonra son bulması ile bu kez veliaht  şehzadeler sarayda hapis hayatı yaşıyor, ne sefere katılıyor ne dışarıyla teması oluyor. Çoğu öldürülme korkusuyla yaşıyor. Sonuçta sırası gelip tahta çıktığında ya delirecek dereceye gelmiş ya da çok yaşlı olduğundan hükümdarlık yapamıyor.

Kardeş katline sonuna kadar karşıyım, hapis hayatı da olumsuz olduğuna göre, acaba bunun bir ortası olamaz mıydı diye düşünüyorum, kadın duygusallığımla saf saf...