Acı gerçek ve yüzleşemediklerimiz

Bu acıya yürek dayanmaz ama arkasındaki gerçekler "Ekmek Parası". Yakın zamanda bir SOMA faciası yaşadık. Yüreklerimiz dağlandı. Çok geçmişe gitmeye gerek yok tarihimiz bu tip facialarla dolu. Olaylardan sonra Medya ve kendini konunun uzmanı sayanlar ve hatta siyasiler hükümetleri suçlar.

Haklılık payı yok mu? Elbette var ama tek suçlu Hükümet mi? İşte burada büyük bir soru işareti var.

Acı gerçekler ve yüzleşemediklerimiz ortaya çıkıyor. Soma'dan sonra Hükümeti suçladık. Sonra ne oldu. Bir takım tedbirler alınmaya çalışıldı. İş güveliği yasası kontrolden geçirildi ve İşverenlere yeni yükümlülükler getirildi.

Hatırlıyor musunuz bilmiyorum? Bir kaç ay önce bir takım madenlerde işverenler işçilerin karşısına geçip haklarını helal etmelerini bu yükümlülüklerle bu madenleri işletemeyeceklerini belirttiler. İşçiler ne yaptı biliyor musunuz? Biz ölüme bile razıyız yeter ki "EKMEK PARASINDAN" olmayalım diye eylem yaptılar.

Hatta Soma'da bile işçiler  facianın yaşandığı madene ekmek parası için hiç bir güvenlik önlemi alınmadan tekrar girmek istediler.

Bu acı bir gerçek ama yüzleşemediğimiz bir gerçek. Ekmek parası bizim ülkede canımızdan daha kıymetli. Bunu kabullenmek gerçekten çok zor. İşçilerimiz, emekçilerimiz önce sağlık ve can güvenliği demedikçe daha çok bu ve buna benzer facia yaşarız. Önce kendi sağlığımızı ve canımızı kendimiz koruyacağıyız ve onun için mücadele edeceğiz.

İşverene boyun eğmek köleleşmenin başlangıcıdır. İşyerinde gerekli tedbirler alınmalı, alınmadan o işyerinde kimse çalışmamalıdır. Her şeyden önce biz çalışan olarak sorumluluklarını yerine getirmeyen işvereni ve işyerini ilgili yerlere bildirmeliyiz.

Faciaları haber yapan medya facia olmadan bu işyerlerini haber yapmalı ve kamuoyunu bilgilendirerek işvereni gerekli tedbirleri almaya kamuoyu baskısıyla zorlamalıdır. Medya üstüne düşeni faciadan önce yerine getirmelidir.

Meydanlardan işverinin veya işe yaramayan sendikaların galeyanına gelip eylem yapıp ortalığı karıştıracaklarına gerçekten hakları için, iş güvenliği, can güvenliği için gayret göstermeli ve birlik olmalıdır.

İş güvenliğinin ve emeğin hakkını alacak bu ülkede tek bir sendika bulunmamaktadır. Bir taraftan işveren diğer taraftan sendikalar emeği sömürmekte ve sebepsiz zenginleşmektedirler. Meydanlarda ise ortalığı yakıp yıkan figüranları dolaşmaktadır.

İşçi artık emeğine ve canına sahip çıkmalıdır. Zaman artık birlik zamanıdır. Adil olamayan işveren ve sendikalar artık emeğin karşısında keselerini doldurmamalıdır.