Acır be dostlar hem de öyle bir acır ki!

“Elleme o perdeyi, camı da mıncıklayıp durma, yeni sildim! Otur bir sayfa “A” bir sayfa da “B” yaz! Hem sonra ne var sokakta? Başına bir şey gelirse o deli babana hesap veremem ben! Senin annen öldü çocuk, emanetsin sen!”

Sokağa salmazdı halam beni… Benim yerim pencere önüydü. Oturur benden yaşça büyük kuzenlerimin oyunlarını seyrederdim. Akşam olunca ışıklar yanardı Haliç’in karşı yakasında…

Midemin üstünden ciğerlerime yansıyan bir sızı…

“Orası İzmir değil Alibeyköy, alık çocuk! Merak etme zamanı gelince gideceksin İzmir’ine! Dayama burnunu cama, kirleniyor! Hiii! At elinden o sineği, git çabuk ellerini yıka! Sokakmış! Pöh! Anan da gidecek zamanı buldu! Başımdakiler yetmezmiş gibi bir de sen! Otur oturduğun yerde, emanetsin sen!”

Bir sızı ki titretirdi beni!

Bir türlü kavrayamazdım “emanet” olduğumu… Halam sık sık “Senin annen öldü çocuk” dedikçe içimi bir suçluluk duygusu kaplardı… Sadece sokak değil, avaz avaz ağlamak ve hıçkırmak da yasaktı bana!

Acırdı içim!

Ve ben hiç yalan söylemedim bu konuda…

Ne acımı belli ettim ne de “acımadı ki” diyebildim!

Çok daha sonraları oturup mektuplar yazdım beni bırakıp yıldız tozlarına karışana:

“Necibe Hanım;

Siz çekip gittiniz, yokluğunuz ayağımda pranga…

Aşkınız, sevgiliniz, eşiniz… Yani benim babam…

Her ne kadar kuyruğu dik tutsa da “şefkat” dilenirdi benim için!

“Annesi yok efendim, annesiz büyüdü efendim…”

Acırdı içim!

 Ve beni alırdı karşısına…

“Annemiz yok biliyorsun, bir sıfır geridesin, bir sıfır geridesin, bir sıfır geridesin…” derdi sık sık!

O böyle dedikçe avazım çıktığı kadar haykırmak isterdim:

“Acımadı kiiiiiii! Acımadı kiiiii! Acımadı kiiiii!”

Ama diyemezdim zira acırdı içim!”

Haa! “Acımadı ki” diyen yalan söyler!

Ama böyle bir yalana da ihtiyacı vardır insanın!

Günümüz, ömrümüz “acımadı ki” diyerek geçiyor zaten!

Canımız fena halde acıdığı halde!

Fazla söze gerek yok!

Değerli dostlar ortaklaşa bir kitap çıkartmışlar temalı…

Ellerine, yüreklerine sağlık!

Henüz görmedik, sağlık sorunlarından dolayı ilgilenemedik ve henüz okumadık ama…

İş yapar bu kitap!

Zira ismi “Acımadı ki!”

Şu orostopol dünyada canı yanmayan var mı ki?

Hayırlı uğurlu olsun efendim!