Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

20 Mayıs '15

 
Kategori
Yoga / Meditasyon
 

Alma verme döngüsü

Alma verme döngüsü
 

İnsan zihni ne kadar ilginç değil mi? Yeni bilgiler edindiğimizde eskilerin üzerine sanki perde çekiyoruz ve unutmaya başlıyoruz. Aslında bilgiler hep zihinde... Gerilerde bir yerlerde de olsa zihinde... Kimi zaman gördüğümüz bir şey, kimi zaman işittiğimiz bir şey, kimi zaman da ifade ettiğimiz bir şey zihnin gerilerinde kalmış bilgileri bir anda su yüzüne çıkarabiliyor. Geçen hafta derste akışlara yoğunlaşmışken başıma gelen tam da buydu.

O gün sırt kaslarını esnetmeye ve güçlendirmeye odaklanmıştık. Bedenin tek taraflı çalışmadığını ve sırt kaslarını güçlendirmek için göğüs kafesinin ve kaslarının da esnetilmesi gerektiğini biliyorduk. Bilgisayar ve televizyon başında geçirdiğimiz uzun saatler, araba kullanırken şekilden şekle girdiğimiz o anlar ve dik oturmak yerine "kamburlaşmayı" tercih eden yapımız nedeniyle zaman içinde omuz başları öne doğru gelip sırt omurlarının kamburlaşmasına ve göğüs kafesinin kapanmasına (daralmasına) neden olmakta... O gün, hem sırt kaslarını esnetip güçlendirmek hem de göğüs kaslarını esnetmek istiyorduk. Asanaların ötesinde nefes çok önemliydi. Nefesle uyumlu hareket etmek ve nefes ile birlikte göğüs kafesini açmak, esnetmek...

Derse meditasyon ile başladıktan sonra "pranayama" (nefesi özgürleştirme) tekniklerinden birisini çalışıp "vinyasa" (akış) öncesi göğüs kafesini genişletmek istemiştim. "Ujjayi" (kahraman nefesi), "bhastrika" (körük nefesi)" ya da "kapalabhati" (kafası parlatan nefes) gibi daha yoğun bir nefes tekniği çalışmak istemedim. Sadece öğrencimin dikkatini nefes alış verişe çekmek ve nefes alıp verirken omurgasındaki ve karnındaki (diyafram) hareketi fark etmesini amaçlamıştım. O yüzden beş sayıda nefes alıp, üç sayıda nefesi tutup, beş sayıda nefes verip, üç sayıda nefes tuttuğumuz bir nefes çalışmasına başladım. Uzun yıllardır yoga çalıştığı için beş sayıda nefes alıp vermenin öğrenciye çok kolay geldiğini fark edip sayıları uzattım. "Yedi sayıda nefes al, beş sayıda nefes tut, yedi sayıda nefes ver ve beş sayıda nefes tut." Bu daha iyiydi. Bir süre bu çalışmaya devam ettikten sonra alış verişleri dokuz sayıya, nefesi tuttuğumuz anları ise yedi sayıya çıkardık. Bu arada öğrenciden nefes alırken omurgasının kuyruksokumundan başın tepesine kadar uzadığını, nefes verirken oturma kemiklerinden yere biraz daha köklendiğini izlemesini istedim. Bir süre sonra da nefes alırken genişleyen nefes verirken daralan göğüs kafesini fark etmesini söyledim. En son da dikkati karna çekmiştim. Nefes alırken şişen bir karın ve nefes verirken inen bir karın... Böylece derse başlamadan beden ve zihin iyice rahatlamıştı.

Her zamanki gibi bedeni ısıtmak için "surya namaskara" (güneşe selam) serilerine başladık. Bu sefer hedef bölgemiz omuz kuşağı, sırt ve göğüs kafesiydi. O yüzden "ardha uttanasana" (ayakta yarım öne eğilme) ve "uttanasana" (ayakta öne eğilme) arasında beş kez gidip geliyorduk. Nefes alırken omuz başlarını geriye yuvarlayıp kürek kemiklerini kalçaya doğru ittiriyorduk, nefes verirken öne katlanıyorduk ama omuz başlarını kulaklardan uzak tutmaya özen gösteriyorduk. O an yıllar öncesine gittim. Katıldığım bir yoga çalışmasına... "Vayu"lar (rüzgâr/hava akımı) üzerine bir çalışmaydı. Beş gün boyunca, bir "vayu"ya odaklanmıştık. O andan itibaren, dersin ana fikri ve odak noktası değişmişti. Mademki sırt ve göğüs kafesi odaklı çalışıyorduk, o halde ders boyunca "prana vayu"ya (içeri ve yukarı doğru akım) çalışacaktık. Hem felsefe ve teori, hem de pratik... Öğrendiklerimiz zihnin bir köşesinde kalmak yerine, yaşam bulacaktı... Bu konuyu öğrenmiş ama zihnin bir kenarına itmiştim. Şimdi bildiklerimi hatırlama ve hayata geçirme zamanıydı... Bakalım ne çıkacaktı?

Yoga felsefesinde, "prana" adını verdiğimiz ve en basit haliyle "nefes" olarak adlandırabileceğimiz şeyin aslında sadece "nefes" olmadığını aynı zamanda "yaşam enerjisi" anlamına da geldiğini biliyoruz. "Prana"nın bedenimizin hareket ettirdiğini ve zihnimize düşünce gücü sağladığını da biliyoruz. Yoga asanalarında "prana"yı kullanarak bedeni ve zihni canlandırabilir, farkındalığımızı arttırabilir ve yüksek bilince ulaşabiliriz.

Bu nedenle, yoga üstadları "prana"nın bedende beş farklı yönde hareket ettiğini fark etmiş ve bunları "prana vayu" (içeri ve yukarı doğru akım), "apana vayu" (aşağı doğru akım), "samana vayu" (dengeleyen/merkezleyen akım), "udana vayu" (yukarı doğru akım) ve "vyana vayu" (dışarı doğru akım) olarak beşe ayırmıştır. Tüm bu "vayu"lar bedenin farklı bölgelerini etkiler ve uyum içinde çalıştıklarında, sağlıklı bir zihne ve bedene sahip oluruz.

O gün sadece "prana vayu" üzerine yoğunlaşacaktık. Yani içeri ve yukarı doğru akım. "Prana vayu", başın içinde yer almakta ve göğüs bölgesini etkilemekte. Beyni ve gözleri besleyip nefes almak, yemek yemek, su içmek gibi bedenin içine aldığımız enerjileri kontrol etmekte. "Prana vayu" diğer dört "vayu"nun içindeki en temel enerji ve o yüzden de diğer dört "vayu"yu beslemekte.

"Prana vayu", "almak" ile ilgili. İçeri ve yukarı doğru bir akım. Başımızdan diyaframa kadar gelir. Yani hem boğazdan karna doğru hem de karından boğaza doğru akabilir.  Bu akımı hissedebilmek için, "sternum"dan (göğüs kemiği/iman tahtası adı verilen kemik) öne doğru uzamak gerekmekte... Yukarı ve ileri doğru uzama... Ders boyunca her asanada bu uzamayı hissetmeye çalıştık.

"Tadasana"da (dağ duruşu) nefes almaya ve bu nefesle yukarı ve ileri doğru uzama çalışmasıyla başladık "prana vayu" yoga akışına. "Surya namaskara" serileri arasında "ardha uttanasana"da (ayakta yarım öne eğilme) omuz başlarını geriye yuvarlayıp kürek kemiklerini kalçaya doğru ittirirken "sternum" adlı göğüs kemiğinden iyice ileri ve öne doğru uzamak da yine bu "vayu" için iyi bir çalışmaydı. Her asanada nefes almaya odaklanmak özellikle nefes aldığımızda enerjinin karından üst bedene doğru çıktığını ve üçüncü gözden (iki kaş arasından/ajna çakra) dışarı çıktığını gözlemlemek de "prana vayu"yu hissetmemize yardımcı oluyordu.

"Prana vayu" hava elementi ile alakalı olduğu için bu "hava akımını" çalışırken özellikle "anahata çakra"ya (kalp çakrası) odaklanabilirdik. Yukarı ve ileri doğru bir hava akımı olduğu için "prana vayu" iyimser hissedip yaşam enerjisiyle dolduğumuzu hissedebilirdik. O yüzden "prana vayu"yu yana eğilmeler ve arkaya eğilmeler ile hissedebilirdik. Sağa ve sola "lateral esneme" yaparken nefes alıp "sternum"dan yukarı doğru iyice uzayıp nefes verirken bedenin bu uzunluğunu koruyarak yana doğru esnetebilirdik. Benzer şekilde, arkaya eğildiğimizde nefes alırken "sternum"dan yukarı doğru iyice uzayıp nefes verirken karından yukarı doğru çıkan enerjiyi hissedip geriye doğru eğilebilirdik.

O gün ders boyunca sırt ve göğüs kaslarına odaklandığımız için "prana vayu"yu tüm asanalarda hissedebilmiştik. Özellikle "salabhasana" (çekirge duruşu), "ustrasana" (deve duruşu) ve "dhanurasana" (yay duruşu) yaparken "ileri ve yukarı doğru akımı" fark etmeye çalışmıştık. "Surya namaskara" serileri arasında "phalakasana" (sopa duruşu) ve "urdhva mukha svanasana" (yukarı bakan köpek) yaparken "sternum" kemiğinden öne ve ileri doğru uzayıp "prana vayu"yu harekete geçirmiştik.

Dersi bitirmeden önce "prana vayu"yu bir "pranayama" (nefesi özgürleştirme) tekniği ile dengelemek istemiştim. O gün "bhastrika pranayama" (körük nefesi) çalışarak solunum sistemindeki tıkanıklıkları yok etmeyi, sinir sistemini güçlendirmeyi, daha canlı hissetmeyi ve zihni temizleyip arındırmayı amaçlamıştım. "Derin nefes alırken diyaframı nefesle birlikte genişlet nefes verirken diyaframın içeri girmesine izin ver." İki üç dakika bu nefes tekniğini çalıştıktan sonra "prana mudra" (nefes/yaşam enerjisi kilidi) ile iki üç dakika meditasyon yaptık. "Prana mudra" için iki elin yüzük ve serçe parmakların uçlarını başparmağın uçlarına değdirip, işaret ve orta parmağı ileri doğru uzatmıştık. Bu "mudra" ile bedenin enerji ve canlılığını arttırmak istemiştim.

Meditasyon sonrasında "savasana" (derin gevşeme ve dinlenme pozisyonu) ile bedeni dinlendirmiş ve sıra dersi sonlandırmaya gelmişti. Derse başladıktan sonra sırt ve göğüs kasları odaklı fiziksel bir yoga dersinin nasıl da felsefi bir yoga dersi haline döndüğünü hatırladım. Zihnimin arka taraflarına attığım bilgilerin ders boyunca nasıl öne çıktığını, akışı elimdeki notlardan değil de nasıl içimden gelerek çıkardığımı fark ettim. Zihnin gerisine itsek de öğrendiklerimizin gerektiğinde "o arka taraflardan" çıkıp bizi yarı yolda bırakmayacağını gördüm.

"Prana vayu" içeri doğru akan ve solunumu ve "alma"yı kontrol eden bir enerjiydi. Yemek yemekten bir şeyler içmeye, fikirlerden izlenimlere... Her şeyi alma ve kabul etme... Bedendeki bu hava akımı, enerjiyi, motivasyonu ve canlılığımızı da kontrol ediyordu. Bu hava akımı sayesinde, dünyayı tüm berraklığıyla görebiliyor ve iç dünyamızda memnun ve mutlu olabiliyorduk. "Prana vayu"nun dengesi bozulduğundaysa, aşerebiliyor, kötü alışkanlıklara kapılabiliyor ve huzursuz bir kişiliğe bürünebiliyorduk. Almak ve kabul etmek ile ilgili bir "hava akımı"ydı "prana vayu." "Anahata çakra" (kalp çakrası) ve hava elementi ile ilişkiliydi. O gün akışa başladıktan sonra "prana vayu"yu hatırlamış ve dersi ve kendimi olduğum gibi "kabullenmiştim." Kabullendikten sonra da zihin benimle işbirliği yapmış ve "vermeye" başlamıştım. Vermedikçe alamayacağımı, alamadıkça veremeyeceğimi de fark etmiştim. Ben verdikçe öğrenci almıştı. O aldıkça da "prana vayu" ortaya çıkmıştı. Her şey bir döngüydü aslında. Alma ve verme döngüsü... Ne kadar verirsek, o kadar çok alırdık.

 
Toplam blog
: 201
: 432
Kayıt tarihi
: 08.05.13
 
 

Uluslararası Yoga Alliance onaylı hatha, vinyasa, yin ve prenatal yoga eğitmeni... Hayata bambaşk..