Annelik Tükürdüğünü Yalamakmış :)

Çocuğu olmak - olmamak, işte bütün mesele buymuş Abidin.

Anne olmadan öncesi ve sonrası varmış. Evet, varmış. “Anne olunca anlarmış”sın Abidin. Gerçekten. Meğer bu cümle doğruymuş Abidin; çok doğru!

Annelik, çok sevmek demekmiş Abidin.  Deli gibi sevmek... Sevgiden gözü dönmek, gözleri dolmakmış.

Fanusa koyup büyütemeyeceğin birini pamuklara sarmak isterken, biri onun kılına zarar verse panter kesilmekmiş.

Bu iş öyle kolay değilmiş Abidin. Zor bir işmiş... Çok zor...

Atsan atılmaz, satsan satılmazmış.

En zorlandığın anlarda bile külleri nden tekrar doğmak, doğru yolu bulmakmış.

Öyle bol keseden atmamak lazımmış Abidin. Boğaz dokuz boğummuş.

Başka anneleri daha iyi anlamak, ahkâm kesmemekmiş.

Hayat başarısının okul başarısı olmadığını aklına sokmaya çalışmak, her alanda, her yaşta çocuğunu başkalarının çocuğuyla karşılaştırmamakmış. Kim ne yaparsa yapsınmış.

Herkesin anneliği kendineymiş. Herkes, kendi çocuğuna en iyi anneymiş.

Eskiyle yeni arasında bağ kurmaya çalışmakmış. Mesela 70lerde doğmuş bir anneysen, annenin sana yaptığı gibi bir annelik modelinin artık tedavülden kalktığını, ama bazı yaptıklarının da tekrar moda olduğunu öğrenip afallanmakmış.

Çocuk gelişim kitaplarına dadanmakmış en azından bir müddet. Neyi nasıl yapıcam şeklinde sudan çıkmış balık şaşkınlığına az da olsa çare bulabilmek için deli gibi kitap okumakmış.

Ama en çok da teoride çok doğru bulduklarını pratikte uygularken afallayıp kalmakmış. “Kazın ayağı öyle değil”miş mesela; bunu öğrenmekmiş.

Şükretmekmiş Abidin; minnetle dolmakmış.

Göründüğü kadar kolay bir iş değilmiş; hiç değilmiş. Anandan emdiğin sütü burnundan getirirmiş.

Büyürken terlik yediğin halde kendi çocuğuna terlik atamamakmış. Dolayısıyla önce kendi çocukluğuna dönüp kendini pamuklara sarıp yaralarını iyileştirmen, sonra çocuklarını pamuklara sarabilmen için çok önemliymiş.

Özellikle birden fazla çocuğun varsa ya da çocuğun sosyalleşmeye başlayacak kadar büyüdüyse moderatörlükten bir an önce mezun olmak, kriz yönetimi hususunda ihtisas yapmakmış.

Âhkam kesmemekmiş. Sen her istediğinde susmuyormuş mesela bu çocuk denilen meret. Meğer off düğmesi yokmuş! Gülme komşuna gelir başınaymış.

Çalışma saatleri sınırsızmış sonra... Sabah kargalar şeederken başladığın bir gün, gece boyu kesile kesile kuşa dönen uykuyla son bulurken ertesi sabah aynı işlere, aynı tempoyla hem de tam gaz devam edebilmekmiş. Her anne bir süper kahramanmış!

Miniminnacık bir cücenin aslında bir birey olduğunu, sadece hayatı keşfetmeye çalıştığını farketmekmiş. Bir yandan duyduğun sorular karşısında afallarken, diğer yandan da hayatı yine yeni yeniden farketmekmiş.

Sözlerini yuvarlamayı, yumuşatmayı, büyük konuşmamayı öğrenmekmiş.

Tükürdüğünü yalamakmış Abidin.

Ve en çok da rahat ölememek... Ölümünü bile mümkünse onun için katlanılabilir hale getirmeye çalışmak, üzerindeki yüklerin mümkün olduğu kadar kısmını halledip son nefesini bile öyle vermeye uğraşmakmış. Hele ki çocuğun özel bir çocuksa...

Annelik çok güzel bir şeymiş Abidin, ve de çok özel. Herkese nasip ol(a)mayabilirmiş.

Tadını çıkarmalıymış...

http://umutsuziskadini.com/

https://instagram.com/umutsuziskadini/