- Kategori
- Şiir
Aptal Şiir
Bahçende tohumlar filizleniyor
O taşlı tarlayı sürüyor aptal
Kokusu kendini ele veriyor
Çiçeği yok diye söküyor aptal
Köyünde yılanlar cirit atıyor
O tutmuş yolunu yürüyor aptal
Ağzının için de zehri duruyor
Hasmını hısmını bilmiyor aptal
Üşümüş, sobaya odun atıyor
Başında damı yok görmüyor aptal
Uyuşmuş soğuktan rüya sanıyor
Yattığı döşeği yakıyor aptal…
Aşına, işine haram katarlar
Görmüyor, duymuyor, bilmiyor aptal
Gün gelir seni de alır satarlar
Yarınım ne olur sormuyor aptal
Hırsızlar oturmuş vaaz veriyor
Çömelmiş önünde dinliyor aptal
Gözleri üstün de seni süzüyor
Kendinden de geçmiş inliyor aptal
Açlıktan midesi bele yapıştı
Zayıfım ben diye övünür aptal
Öksürdü nefesi kana karıştı
Verem oldum diye dövünür aptal
Ünlüsü ünsüzü herkes ekranda
Ar namus kalmadı hepsi meydanda
Koyma akıl ile mertlik firarda
Döngüsü mantığa varmıyor aptal.
Rahşan Atar /27 Eylül 2010