Bedrana

Hamur kokar işlemeli  giysileri
Nasırlı elleriyle yoğurur ekmeğini.
Altı çocuklu kadın Bedrana,
Ahırda açtı gözlerini dünyaya

Sesi işitilmeyecek kadar hep sessiz
İncitmesinler diye ürken yüreğini
Bundandır, sesini yükseltemez asla
Bir sorunun cevabını bekler haftalarca

Sabah ezanıyla başlar yeni güne.
Dünden faklı olacakmışçasına,
Dışarıya atar kendini.
Çiseden ıslanır etekleri.

Genzi acıyana kadar çeker içine,
Soğuk havaya karışan toprak kokusunu.
Nakış işler gibi özenle işler toprağını,
Sevgiyle eker tohumunu.

Beşiğini sallar gece.
Ardından aç bir kocanın
Önüne atar etini.
Rakı kokar hep teni.

Bedrana;
Kendi seçemediği hayatına
Altı dünyayı sığdıran
Ama kendisini bir yere sığdırmasına izin verilmeyen ana…

                                                                  04.04.2004