Beş

Sıradan bir gündü. Taksim Sıraselviler caddesinde yürüyorduk. Bir erkek olarak alışveriş olayındaki misyonumun “veriş” kısmı ile ilgili olduğunu bildiğimden az sonra ihtiyaç duyacağım parayı çekmek için bankamın ATM cihazına yöneldim. Daha önce de para çekmiştim, nasıl olduğunu biliyorum?? “Şifre”, “200 TL”, “Bilgi fişi istemiyorum” seçeneklerini tıkladıktan sonra, önce kartımı sonra paramı aldım.

1 ad. 100, 1 ad. 50, 4 ad. 10 ve 1 ad. 5’lik şeklinde ödendi param. İlkokul 2. Sınıf matematik bilgim beni yanıltmıyorsa toplamda ödenen tutar 195 TL. İlk kez böyle bir durumla karşılaştım. Gidip makine ile tartışmanın çok akıllı bir seçenek olmadığını biliyordum. Meblağ önemli değil belki ama bence buradaki hata çok önemliydi. Bana ödenen paraları cihazın kamerasına gösterip oradan ayrıldım. Ertesi gün (Pazar günü bu işle uğraşacak halim yok!) bankanın iletişim hattına konu ile mail yolladım. Hemen, ilgileniyoruz diye otomatik bir cevap geldi. Ertesi gün gelen mailde “Talebiniz olumlu sonuçlanmıştır” şeklinde bir açıklama vardı. Ya gerçekten hatanın ne olduğunu tespit ettiler ya da şikayetleri değerlendiren müdür; “verin şunun 5 lirasını, uğraştırmayın beni” dedi bilemiyorum. Sonuçta 5 liramı iade ettiler. Artık ayın sonunu rahatça getirebileceğiz??

Herkes buradan çeşitli sonuçlar çıkarabilir. Mesela; “Pazar günü Sıraselviler caddesinde yürümemeliyiz”, “Alış veriş yapmamalıyız”, “Yerlere tükürmemeliyiz” vs. vs. Bence hakkımızın ihlal edildiği her durumda üşenmeden gerekli girişimlerde bulunmalı ve takipçisi olmalıyız. Çünkü iyi çocuklar şirinleri görebildiği gibi, şirinlerde onları görebilir.

Ben hayatta 8 şeye inanırım.

“Pamuk prenses ve 7 cüceler”