Bir Köy Hayal Ediyorum

Bir köy hayal ediyorum, yaşanası bir köy. Bir ülke, bir kent değil hayal ettiğim yer. Köy demek geliyor içimden. Köy daha sıcak geliyor daha bir anlamlı. Daha bir insancıl, sevgi dolu geliyor kulağı. Doğanın bir parçası. Bozulmamışlık hissini bir tek köy veriyor bana. Özünde olmayı öz olmayı bir tek köy çağrıştırıyor. Ne kentleşmenin bozulmuşluğu ne de modernleşmenin ruhsuzluğu.
Sakın “ama köylerde...” demeyin. Benim hayalimdeki köy saflığını kaybetmemiş bir köy. Öyle bir köy ki doğanın ruhunu taşıyor. Köy'de yaşam doğa yasaları ile mükemmel bir birliktelik içerisinde gerçekleşiyor. Tanrının eli değmiş bir köy. Yaşayanların bilinci ile evrenin bilinci tam bir uyum içerisinde. Bu dünyaya neden geldiğini bilenlerin yaşadığı bir köy burası. Buradaki herşey doğanın bir parçası olduğunun bilgisini taşıyor benliğinde. Sonuç olarak doğa yasalarına uygun hareket ediyor.
İşte böyle bir köy hayal ediyorum. Gün ağardığında toprağın, insanların, bitkilerin, adeta yaşayan evlerin uyandığı ve yeni günü kucakladığı bir köy. Bu köyde yaşayanlar iç mutluluğu keşfetmiş ve bunu nefes aldıkları her an yaşıyorlar. Ruhsal dinginlik içerisinde hayat amaçları doğrultusunda işlerini güçlerini yaparken tam bir uyum içererisinde beraberler.
Çocuklar okula giderken çok mutlular. Eğitim hiç bu kadar keyifli ve mutluluk verici olmamıştır. Çocuklarımızın gözlerinde aydınlanmanın ışığını görüyorum. Kozmik zekanın ışığını.
Bir köy hayal ediyorum. Uyum ve ahenk içerisinde hayatlarını sürdüren insanların yaşadığı bir köy. Olumsuzlukları barındırmayan bir köy. Hiç olumsuzluk olmadığı için değil. Tıpkı okyanusa düşen yağmur damlacıkları gibi, yaratılan mutluluk okyanusunda kaybolan olumsuzluk damlacıkları misali.
Ve gözlerimi açıyorum. Artık biliyorum. Zamanı geldi. Yaratım başladı. Böyle bir olumlu gücün karşısında hiçbir güç duramaz. Artık zamanı geldi. Yakında... Çok yakında...

Son söz: Sizinde bir mutluluk okyanusunuz olsun ve yaşadığınız tüm olumsuzlukları da yağan yağmur damlaları olarak görün ve bırakın yağsın.