Can dostuma...

Dostluk; dost bildiğin kişinin senin en karışık detaylarını bilmesi gerektiği değildir.

Dostluk; dost bildiğin kişinin ince detaylarını bilme ihtiyacı ve gereği değildir.

Dostluk; emek, sevgi, fedakarlık en önemlisi taşıyacak bir yürek ister. Her insanın dostluk anlayışı farklıdır. Hep deriz dostça, aile dostum, ilişkimiz dostane, iyi gün dostu, kötü gün dostu…

Seni anlatırken bu kadar zorlanacağımı bilmiyordum.. Seni anlatacağım cümleleri özenle seçtim gönül sözlüğümden… Yüreğin bir kelebek kadar narin, farkında olmadan inciteceğim diye ödüm kopuyor... Yalnızlık eskisi gibi korkutmuyor beni… Yalnız kaldığımda tek umut kapım sen varsın artık.. Ne güzel ya!

Gözlerinin içinde başlar gülüşleri, sımsıcaktır yüreği, ben kuruldum köşesine daha sokmam hiç kimseyi… Uzun yıllar var tanışalı çok güldük çoğu kez de ağladık ama hiç tüketilmedi saygı yüreğimizde… Hiç düşünmeden, umarsızca anlatırım yüreğimdeki gelip, geçeni… Bilirim ki gönlündeki sandığa kilitlemiştir paylaştıklarımı… Sırdaşım, can yoldaşım..

Güne senle merhaba demek, geceden kalma tüm keder perdelerini kapattırır gönlüme… Güneşim oldun karanlık gecemin sabahında şifa dağıtıyorsun her cümlende… Ruhumun yorgunluğu tatile çıkıyor senle her sohbet edişimde.. İkiyüzlülük yoktur bizde.. Kardeş gibi ama arkadaşlıktan öte… Ruhunda ki gizli mahzenine girdim geçenlerde, kızmadın değil mi güzelim? Seni incitmek değildi amacım gizlimiz, saklımız kalmasın istedim. Ara ara hissediyordum içindeki eksikliği… Yıllarca uzaktan sevmiş o esmer genç adamı…

Dedim; bu nasıl sevda? Söyle, açıl, dokun, hissettir içinde barındırdığın aşkını!

Bugünlerde gün ışığına çıkmış sevdası açmış gönlündeki tüm çiçekleri… Fakat bazen görünteki güzellik hiçbirşey ıfade etmıyor...Konu nerden nereye gıttı..herkesin sevdası kendine...Dostluktan bahsedecektim değil mi???

Böyle bir dostum var demeyi çok isterdim...