Canım Kızım

Seni dünyaya getirirken,
Nasıl bir dünyaya geldğini sorgulardım hep.
Bana muhtaç ellerini ilk tuttuğumda,
21 yaşındaydım.
Biliyordum,
Bir daha 21 yaşına hiç gelmeyecektim...

Sen büyüdükçe,
Dünya da büyüyordu.
Durduramıyordum zamanı...
Ve;
Büyüyorsun miniğim,
Dertleri, kederleri öğreniyorsun.
Canlıları sevmeyi öğreniyorsun.
Fakat; bir türlü öğretemedim sana,
Kelebeklerden korkmaman gerektiğini.
...

Hayat seçenekler sunuyordu ikimize de,
Ya kaderimize gülümseyecektik,
Ya da eksik yanlarımıza kin tutatacktık...
...

Sana kin tutmayı öğretemem miniğim,
Kalbine iyi bakmalıydım.
Ben seninle kadere gülümsemeyi öğrendim.
Bendeki bu gücün sebebinin,
Sen olduğunu da öğretmeliydim sana.
...

İyi bir anne olabilecek miyim canım kızım,
Beni çok sevecek misin?
Bu yolculuk sanaydı artık,
Bildiğim bütün yorgunluğu,
Dünya kederlerini senin yanında gizlemeliydim,
Ben senin yanında hep gülmeliydim...
Ağlarsam, ağlarsın diye öyle korkuyorum ki...