Çıkmaz sokak

Çıkmaz bir sokağım bu gece. Sokağa geldiğim yolu hatırlıyorum da dönüş yolları yok zihnimde. Bir kaldırım var sokağın sağında. Solunda ise bomboş bir duvar. Kaldırıma oturup duvara bakıyorum. Tuğlalarla örülmüş. Kimi yerlerinde kocaman boşluklar… Yerlere atılmış tuğlalar görüyorum sonra. Kalkıyorum kaldırımdan bir tanesini alıyorum yerden. Duvardaki doğru boşluğa yerleştirmeye çalışıyorum. Deniyorum deniyorum ama yok bulamıyorum. Ya duvar yanlış sokakta ya da tuğla… Belki ikisi de yanlışlığın tam ortasında…

Aldığım tuğlayı atıyorum sokağın en kuytu köşesine. Birden büyük bir gürültü kopuyor sokakta. Ne olduğunu anlamadan etrafıma yığılmış bir sürü tuğla görüyorum. Hepsi kuytu köşelerden çıkıp gelmiş. Hepsi atılmış. Hepsi bekliyor doğru zamanda doğru boşluğa yerleşmeyi. Ama yerleşmemişler. Yerleşememişler. Yerleştirememişim…

Yanlış zamanlarda hep yanlış tuğlaları almışım duvarıma. Boşlukları dolduramamışım. Sonra da derinliklerime atmışım sokaktan çıkarmak yerine. Solumda boşluklar, kuytularımda yığılmalarla kapatmışım kendimi caddelere.

Çıkmaz bir sokağım bu gece. Sokağa geldiğim yolu hatırlıyorum da dönüş yolları yok zihnimde…