Çocuklar Hakkında Bildiklerimiz(!)

   Ne çabuk unutuyoruz. Hatta hatırlamak istemiyoruz desek daha mı doğru olur? Bir zamanlar hepimiz çocuktuk.

   Çocuklar bizim anlayamayacağımız farklı canlılar değil. Bir köpeği bir kediyi anlayamamız normal belki, çünkü yaşamımızın hiçbir döneminde köpek veya kedi olmayı deneyimlemedik. Ancak hiçkimse 18 yaşında gelmedi dünyaya. Dolayısıyla çocuklar bizim ortak yönümüz. Buna rağmen bu kadar anlayışsız olabilmemiz, bu kadar unutkan olmamız şaşılacak bir durum.

  Dünyadaki tüm bebekler aynı tonda ağlar, çocuklar yetişkinlere kıyasla çok daha fazla birbirine benzer. Hepimiz hatırlıyoruz aslında çocukken neler yüzünden sinir krizi geçirdiğimizi, nelere ağladığımızı, nelere değer verdiğimizi, nelerden aşırı keyif aldığımızı... Ama büyümek öyle bir erdem ki gözümüzde, kendi çocukluğumuz çıksa karşımıza ilk yaramazlığında basarız tokadı. Belki de daha kötüsü görmeyiz ve duymayız onu...

   Evet bir insan bedeni 6 ayda bir tamamen yenileniyor, vücut başka bir vücut oluyor desek yeridir. Bu yüzden midir bilmem kendimizi reddetmemiz için bi 5 - 10 yıl yetiyor. O günleri anıp "Ne aptalmışım yaa" diyoruz. Çirkin ergenlik fotoğraflarımızı kimseyle paylaşmıyoruz. Ancak insan anılarıyla var olur, geçmişinizdir sizi siz yapan. Bunu da unutuyoruz.

   Dedim ya çocuklar benzer diye, dolayısıyla herhangi bir çocuğa davranışınız kendi çocukluğunuza davranışınızla aynıdır, yani kendinize. Çocuk aynadır. Çocuk size kendinizi hatırlatmak için varmış gibidir adeta. İnsanevladı hep bencil ve ayrımcı olmuştur, kendi bencillliğinde bile kendini ayırmış, bazı benliklerini umursamayı bırakmış ve şu anki benliğine odaklanmıştır. Biz bize en yakın olanı severiz, ırkımızdan olanla yakın hissederiz, aynı yerde doğduklarımızı kayırırız, aynı takımı tutuyorsak sempati duyarız, yaşılarımızla anlaşırız. Kendimize bakış açımızda da bu değişmez. Bize yakın yaştaki kendimize yakın, daha gencine uzağızdır.

   Konuyu sakız gibi uzattım, artık sadede geleyim: Çocukları anlamıyoruz çünkü empati yapmıyoruz. Çocuk olmak bize artık çok uzak bir olgu. Zaten ne kadar da aptaldık o zamanlar (!). Şahsiyet dizisinden alıntı yaparak söylüyorum: "Hatırla!" Kendini hatırla, çocukları üzme, saygı gösterilme haklarının olduğunun farkına var, alay etme, teşhir etme, rızası olmadan hiçbir şey yapma!

   Çocuklar bizleriz, bu yüzden sanki çocukluğunuza dönmüş de kendi çocukluğunuzla muhattap oluyormuş gibi davranmayı deneyin artık çocuklara.