Doğal alan katliamına bir örnek: Amik gölü

Eski baskı atlaslarda Hatay'ın ortasında kocaman mavi bir leke gösterilir. Halk ve devletin elele verip sildiği bu mavi lekeyi artık göstermiyor atlaslar. Yerini yeşil renk almış durumda. Pürüzsüz...

1960'lı yıllarda gölü 'yeşillendirme' çalışmaları DSİ'nin öncülüğündeki faaliyetlerle başlamıştı. Açılan kanallarla sık sık taşan ve çevreye sıtma saçan Amik canavarının karnı deşilmişti. Boşalan irin Asi Nehri'ne akıtılıyordu. Uzun uğraş sonuç vermiş ve Amik canavarı ortadan kalkmıştı. Zafer binlerce dönümlük arazinin kazanilmasıyla sonuçlanmıştı. Yeşil ovanın ortasındaki mavi leke temizlendi, pürüzsüz yeşil rengine kavuştu.

Ülkemizin sulak alanlarda gösterdiği performans gözyaşartıcı. Her nedense bu performans doğal hayatın, doğal dengenin aleyhine gelişmiş çoğunlukla. Tatlı su gördük mü hemen onu tüketmeye yelteniyoruz. Torunlarımıza kendi dönemlerinde düşecek olan yağmurdan alacakları nasip yeterli ne de olsa. Bizim onlara bırakacağımız göl, gölet, sulak alana ne ihtiyaçları var ki. Hem de bu alanlar sıtma merkezleri olmuyor muydu? Önemli olan halk sağlığı ve kamu menfaati değil mi. Ülkenin menfaatleri doğrultusunda kuş, sürüngen, memeli, balık gibi canlıların habitatları bozulmuş daraltılmış, yok edilmiş ne gam. Önemli olan yetkililerin görüşleri değil mi? Hem onlara neden yetkili denilmişti ki? Yetkili olmaları gerektiği için yetkilendirilmişlerdi değil mi? Ülke menfaatleri o kuşların, balıkların, memelilerin, sürüngenlerin sürülmesinini gerektiriyordu ve öyle yapıldı.

Feda olsun Suğla, Hoyran, Sultan sazlığı, Akşehir, Tuz ve Amik... Sıradaki gel... Van, Beyşehir, Eğirdir, Manyas, Ulubat... Toprak için uğraşmamış mıydık binlerce yıl? Topraklarımızı genişletmek için fetih haraketlerini su habitatlarına çevirmişiz. Hem bu savaş daha az masraflı ve karlıydı. Kayıplar insan değildi bir kere. Hümanist bir fetih hareketi değil mi?

Peki tabiatın kaybettiği yerde, gerçekte insanın mutlak zaferinden bahsedebilir miyiz? Ya da böyle bir savaş var mı, gerekli mi?